بررسي تأثير فرسودگي و استرس شغلي بر رضايت شغلي

پژوهش حاضر بررسي تأثير فرسودگي و استرس شغلي بر رضايت شغلي كاركنان با نقش ميانجي نظام جبران خدمات را در طي سال هاي 1399-1400 مورد بررسي قرار مي دهد. روش تحقيق از نظر هدف كاربردي و از نظر جمع آوري اطلاعات توصيفي – تحليلي بوده است. جامعه آماري اين تحقيق، شامل كلية كاركنان بيمارستان هاي استان اردبيل مي‌باشند. از كل جامعه آماري بر اساس فرمول و با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چند مرحله اي تعداد253 نمونه انتخاب شد. ابزار جمع آوري اطلاعات پرسشنامه فرسودگي شغلي (ماسلاخ، 1985) و پرسشنامه استرس شغلي (ترنيچ و اسپيلبرگر، 1991) مشتمل بر 25 سؤال، پرسشنامه نظام جبران خدمات (سيفرت و تگ، 1998) مشتمل بر 15 سؤال و پرسشنامه رضايت شغلي (مينه سوتا، 2009 ) مشتمل بر 11سؤال، مي باشد. به منظور تجزيه و تحليل داد‌ه‌هاي از بدست آمده از پرسشنامه‌هاي جمع‌آوري شده از روشهاي آمار توصيفي و در سطح آمار استنباطي براي آزمون فرضيه‌ها فنون معادلات ساختاري با استفاده از نرم افزار21 SPSS استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد كه فرسودگي و استرس شغلي بر رضايت شغلي كاركنان با نقش ميانجي نظام جبران خدمات تأثير معني داري داشته و همچنين فرسودگي و استرس شغلي بر رضايت شغلي كاركنان تاثير معني داري، دارد.