مروري بر محافظه كاري در حسابداري با تاكيد بر پژوهش هاي آن در ايران

تاكنون تعاريف و تفاسير گوناگوني ازمحافظه كاري در حسابداري و نمود آن درگزارشگري مالي آمده است.محافظه كاري يكي از ويژگي هاي بارز گزارشگري مالي است كه به نظر واتز كيفيت چشمگير و غالب در عرصه حسابداري و گزارشگري مالي بوده است. اهميت دادن به اين مفهوم نشان دهنده آن است كه به كارگيري و اعمال رويه هاي محافظه كارانه از ويژگي فزوني منافع بر مخارج برخوردار است. محافظه كاري تاييدپذيري متفاوت براي شناسايي درآمدها و هزينه ها است كه به كم نمايي سود و دارايي ها منجر مي شود. بنابراين، اتخاذ سياست محافظه كارانه با ارائه تصويري نامناسب از وضعيت مالي و قدرت سودآوري واحد تجاري؛ از يك طرف فشارها و تهديدات ناشي از رقابت را كاهش مي دهد و از طرف ديگر، به كاهش انتظارات سهامداران و سرمايه گذاران از عملكرد آتي واحد تجاري را منجر مي گردد. مديريت با ارزيابي منافع و مخارج اتخاذ رويكرد محافظه كارانه يا جسورانه، به دنبال حداكثر سازي ثروت ذينفعان خود است . به نظر مي رسد با افزايش فشارهاي رقابتي سطح محافظه كاري نيز افزايش يابد؛ ولي در مواقع نياز به منابع مالي، سطح محافظه كاري كاهش يابد . در اين مقاله به مفاهيم و تعاريف محافظه كاري، انواع محافظه كاري، دلايل و اهداف اندازه گيري محافظه كاري، روش هاي اندازه گيري محافظه كاري و پيامدهاي محافظه كاري پرداخته شده است.