در بابِ استادم حيدر رجوي

ياران چو به اتفاق ديدار كنيد بايد كه ز دوست ياد بسيار كنيد چون باده خوشگوار نوشيد به هم نوبت چو به ما رسد نگونسار كنيد عمر خيام و من همواره سخت اشتياق به پژوهش درباره اين معادلات و جدا كردن حالات داشتم چرا كه مي‌دانستم اين امردر حل مسائل دشوار به شدت مورد نياز است. ولي گردش دوران همواره با پيشامدهايي همراه بود كه پرداختن به اين امر را به تعويق مي‌انداخت و براي من فراغتي نمي‌گذاشت كه صرف گردآوري اين مطلب كنم و فكر خود را بر آن متمركز سازم. زيرا گرفتار روزگاري هستيم كه از اهل دانش تنها شماركمي، (آن هم) مبتلا به هزاران رنج و محنت، باقي مانده‌اند كه پيوسته در انديشه آنند كه غفلت‌هاي زمان را فرصت جسته به تحقيق در دانش و استوار كردن آن بپردازند. و (حال آنكه) عالم نمايان زمان ما حق را جامه باطل مي‌پوشند (راست و دروغ را در هم مي‌آميزند) و گامي از حد خودنمايي و تظاهر به دانايي فرا نمي‌هند. و آنچه را هم مي‌دانند جز در راه اغراض مادي به كار نمي‌بندند. و اگر ببينند كه كسي جستن حقيقت و برگزيدن راستي را شيوه كار خود ساخته است و در دوري از دروغ و خودنمايي و مكر و حيله سعي كوشش دارد، او را خوار مي‌شمرند و مسخره مي‌كنند. عمر خيام، رساله جبر ترجمه از عربي به فارسي از غلامحسين مصاحب با اندكي تصرف