بازتاب تبيين اهداف منحصربفرد اخروي تربيت اجتماعي نهج‌البلاغه در بيداري آحاد بشريت در جهان معاصر

انسان هايي كه همه تلاش و كوششان دست يابي به لذت هاي دنيوي است و به جز دنيا، دغدغه و فكري ندارد، چه انسان هاي كوتاه نظري هستند. انسان هاي روشن ضمير، همواره در وراي اين دنيا، جهان آخرت را زير نظر دارند و اگر تلاش و كوششي در اين دنيا مي كنند، هرگز نگاهشان به اين دنياي فاني محدود نمي شود. امام علي(عليه السلام) همواره زندگي جاودان آخرت را هدف نهايي و جايگاه واقعي انسان مي دانند و مكرر يادآور مي شوند كه تمام تلاش ها براي آباداني آن سرا بايد به كار گرفته شود. ايشان دنيا را سرمايه ي ارزشمند، مزرعه، بازار و معبري اجتناب ناپذير مي دانند كه بايد از آن گذشت و خشنودي الهي و بهشت را خريداري كرد. توجه به آخرت و پرهيز از دنيا زدگي، كه يكي از اهداف عمده ي بعثت پيامبران(عليه السلام) بوده است، در جاي جاي نهج البلاغه به چشم مي خورد. اميرالمومنين عليه السلام ميفرمايند: دوستان خدا آنانند كه به درون دنيا نگريستند، آن گاه كه مردم به ظاهر آن چشم دوختند، و سرگرم آينده ي دنيا شدند، آن گاه كه مردم به امور زود گذر دنيا پرداختند، پس از آن چه را از دنيا ترسيدند كه آنان را بميراند، مي راندند؛ و آن چه را دانستند كه به زودي رهايشان خواهد كرد، خود رها كردند. مقاله حاضر اهداف تربيت اجتماعي از منظر كلام حضرت در كتاب نهج‌البلاغه ميباشد و با رويكرد توصيفي، بيان و اهدافي را مشخص مينمايند كه هويت مكتب تشيع را در بين مكاتب ديگر در جهان غير مستقيم بيان ميدارد.