جايگاه ادبيات مقاومت وحماسي در اشعار علي معلم دامغاني

علي معلم دامغاني اين شاعر انقلابي با سرودن اشعاري ناب، جوانان هم وطن خود را به همبستگي و شور انقلابي وا مي‌دارد. حس تعهد و التزام شاعر نسبت به مسائل موجود در كشور به خوبي نمايان است. و نيز حس وطن دوستي و عشق به وطن در شاعر بسيار مشهود مي باشد. ادبيات پايداري علي معلم با عرفان عجين گشته اشت و ايشان در ادبيات پايداري خود از اسطوره و باستان گرايي استفاده كرده است . علي معلم دامغاني، از شاعران مشهور ادبيات آييني، پايداري و انقلاب اسلامي هست كه مضاميني، همچون: جهاد و ايثار و شهادت، فلسفه‌ي انتظار و حماسه‌ي عاشورا، حق‌طلبي و استعمار و استكبار‌ستيزي را، به ويژه پس از پيروزي انقلاب در اشعارشان آورده‌است. علي معلم مضامين پايداري را بيش‌تر در قالب مثنوي گنجانيده و به «شاعر قبيله‌اي» معروف شده است. ايشان در مثنوي‌هايش با سخن گفتن از تاريخ انبيا و آفرينش، به درون‌مايه‌هاي پايداري از قبيل شهادت، عاشورا، انتظار و ... مي‌پردازد. زبان شعر علي معلم دو جنبه دارد: از يك طرف زباني است محكم، تكنيكي، پرقابليت و پرانعطاف و از طرف ديگر، دشوارياب و پرلغت مي‌باشد. وي در مثنوي هايش، با تركيب سه سبك خراساني، عراقي و هندي، و آزمودن آن‌ها در اوزان بلند، به آلياژي از سبك شعري دست يافته است.