نقش زبان و ادبيات در هويت منطقه‌اي

مقوله جهاني شدن و گسترش روابط بشري تعاملات ملت‌ها و فرهنگ‌ها را پيچيده‌تر ساخته‌است، ملت‌هاي مختلف در برابر فرصت‌هاي و آسيب‌هاي مشتركي قرار گرفته‌اند. تهاجم فرهنگي برخي از هويت‌هاي ملي و شخصي را دچار بحران ساخته‌است. ازاين‌رو، انديشمندان براي شناسايي عناصر و مؤلفه‌هاي هويت‌ساز در سطح وسيع‌تر برآمده‌اند و عوامل و راهكارهايي را جستجو مي‌كنند كه در راستاي تكوين و تقويت هويت منطقه‌اي مؤثر باشند. پرسش ‌اين است كه هويت‌ منطقه‌اي نيازمند كدام زمينه‌ها و مؤلفه‌ها است. اين پژوهش به نقش زبان و ادبيات در هويت منطقه‌اي پرداخته‌‌است. زبان و ادبيات رسانه نيرومندي است كه باورها، انگيزه‌ها و احساسات آدمي را به همديگر انتقال مي‌دهد. اين رسانه ملت‌ها و جوامع هم‌فرهنگ و هم‌سرنوشت را در رسيدن به هويت واحد كمك مي‌كند. فرهنگ، يكي از مهم‌ترين عناصر هويت‌ساز است و زبان و ادبيات مهم‌ترين جلوه فرهنگ است. آثار زباني و ادبي مي‌تواند زمينه هم‌انديشي و همدلي را در استفاده از فرصت‌ها و رويارويي با چالش‌ها فراهم سازد و گفتمان ايجاد كند. اين گفتمان مي‌تواند هويت جمعي ايجاد كند و در نتيجه به رفتار خردمندانه جمعي در استفاده از فرصت‌ها و مقابله با چالش‌ها بيانجامد. آيين و فرهنگ اسلام در منطقه غرب آسيا فرصت بزرگي براي هويت واحد منطقه‌اي‌ست. زبان و ادبيات عربي و فارسي كه به عنوان زبان اول و دوم اسلام شناخته مي‌شوند و پيوندهاي زيادي با هم دارند مي‌توانند در اين زمينه نقش بزرگي ايفا كنند.