بهينه سازي پارامترهاي ورودي تغيير شكل پلاستيك شديد ورق آلياژ آلومينيوم

فرايند تغيير شكل پلاستيك شديد ، يكي از ساده ترين و پركاربردترين و ارزان ترين روش هاي استحكام بخشي فلزات در صنعت است. روش اكستروژن در كانال زاويه دار موازي نيز ناميده مي شود، به نوعي مادر روش هاي تغيير شكل پلاستيك شديد، محسوب مي گردد. قالب اين روش، داراي يك كانال براي ورود قطعه مورد نظر است كه در وسط مسير كانال، داراي يك تغيير زاويه است. پارامترهاي مختلفي از قبيل ضريب اصطكاك بين قالب و ورق، ابعاد بيلت اوليه، دماي قطعه كار، زاويه كانال قالب، انحناي گوشه قالب، سرعت اعمال فرآيند و خواص مكانيكي ماده در چگونگي انجام فرايند و نيز نتيجه نهايي به دست آمده تاثيرگذار هستند. همواره تلاش مي شود تا به بهترين انتخاب براي پارامترهاي ورودي فرايند دست يافت. از اين رو بررسي هاي نسبتا وسيعي در اين حوزه توسط محققين انجام گرفته است. در پژوهش حاضر به بررسي عوامل موثر بر فرايند اكستروژن در كانال زاويه دار موازي توسط مدلسازي المان محدود و با استفاده از الگوريتم هاي طراحي آزمايشات و نيز مدلهاي بهينه سازي پرداخته شد. تناژ مورد نياز جهت انجام فرايند و ميزان كرنش پلاستيك موثر ايجاد شده در ورق به عنوان پارامترهاي خروجي در نظرگرفته شد و تلاش گرديد در كنار كاهش تناژ مورد نياز، ميزان كرنش پلاستيك موثر بيشينه اي كسب گردد. نتايج نشان داد موثرترين پارامتر تاثير گذار بر تناژ پرس مورد نياز، ضريب اصطكاك بين قالب و ورق مي باشد. همچنين زاويه ورق بيشترين تاثير را بر روي كرنش پلاستيك موثر ايجاد شده دارد. تاثير ساير پارامترها مانند ضخامت و پهناي ورق نيز به تفصيل در بخش نتيجه گيري توضيح داده شده اند.