بررسي كيفيت آب باران جمع آوري شده از سطوح آبگير شهري با ديدگاه استفاده در آبياري تكميلي فضاي سبز

مديريت بهينه منابع آبي و حفظ ارتقاي كيفيت آنها نيازمند اطلاعات در زمينه موقعيت ، مقدار و پراكندگي فاكتورهاي شيميايي آب در يك منطقه جغرافيايي است. هر ساله هزينه زيادي صرف آبياري فضاي سبز شهر مشهد مي شود. از طرفي بخش عمده بارشهاي جوي به دليل عدم همزماني با نياز آبياري و يا عدم ذخيره سازي از دسترس خارج مي گردد و بعضاً سبب جاري شدن سيل و ايجاد خسارت نيز مي گردد. چنانچه بخشي از بارش هاي جوي از طريق سيستم هاي سطوح آبگير باران (نظير سطوح غيرقابل نفوذ شهري مثل پشت بامها و آسفالت خيابانها و غيره) استحصال و ذخيره گردد، مي تواند بخشي از آب مورد نياز فضاي سبز شهري را برآورده كند. طرح استحصال آب باران براي تأمين آب درختان و فضاي سبز دو هكتاري بانك ژن زنده گياهي در محوطه ساختمان شماره 2 مركز تحقيقات كشاورزي و منابع طبيعي خراسان رضوي به اجرا در آمده است. در اين طرح امكان استحصال، ذخيره سازي و استفاده از آب باران براي تأمين بخشي از آب مورد نياز فضاي سبز بررسي گرديده است. روش كار مبتني بر برداشت نمونه از رواناب قبل از ورود به مخزن در هر بارند گي و نمونه برداري از آب مخزن در ماه هاي مختلف سال بوده و فاكتورهاي مهم كيفيت شيميايي آب با استفاده از استانداردهاي موجود كشاورزي مقايسه گرديد. كيفيت آب مخزن جهت مصارف كشاورزي بر اساس دياگرام ويلكوكس ترسيم شده، براي آبياري فضاي قرار C1S قرار گرفته و اكثر نمونه ها در رده 2 C1S تا رده 3 C1S سبز مناسب مي باشد و نتايج نمونه ها در دوره هاي آماري در رده 1 گرفته اند.