مطالعه تجربي يك جمع كننده خورشيدي فتوولتائيك حرارتي بهينه در شرايط عملكردي متفاوت

امروزه ماژول هاي فتوولتائيك نقش مهمي در تأمين انرژي الكتريكي مورد نياز جوامع از منابع انرژي تجديد پذير دارند. بازده الكتريكي اين سيستم ها وابسته به دماي كاركرد آن ها است و مقدار آن با افزايش دما كاهش مي يابد. يكي از راه هاي پيشنهاد شده براي افزايش بازده الكتريكي سلول هاي فتوولتائيك، استفاده از جمع -كننده هاي فتوولتائيك حرارتي است. براي تبديل يك پانل فتوولتائيك به جمع كننده فتوولتائيك حرارتي تعدادي لوله با جنس، اندازه و فاصله معين در پشت پانل فتوولتائيك قرار مي گيرد. نحوه انتخاب اين پارامتر ها در عملكرد حرارتي و الكتريكي جمع -كننده تاثير گذار است. در اين پژوهش يك جمع كننده فتوولتائيك حرارتي بر اساس طراحي بهينه موجود، ساخته شده است و عملكرد آن به صورت آزمايشگاهي در شهر شيراز مورد بررسي قرار گرفته است. جمع كننده مورد مطالعه در شرايط مختلفي قرار داده شده و عملكرد آن از نظر بازده حرارتي، بازده الكتريكي و بازده كل بررسي شده است. نتايج عملكرد سيستم در سه حالت خنك كاري باز، بسته و نيمه باز هر يك با سه دبي متفاوت 90، 187 و 240 ليتر بر ساعت نشان مي‌دهد كه دبي عبوري 187 ليتر بر ساعت كه پيشتر به صورت نظري به عنوان دبي بهينه مشخص شده بود، در اكثر ساعت هاي آزمايش عملكرد بهتري از نظر بازده الكتريكي و بازده كل جمع كننده دارد.