بررسي همزمان تأثير زمانبندي پاشش سوخت و تركيبات گاز سنتز بر عملكرد و انتشار آلاينده‌هاي موتور اشتعال تراكمي با واكنش‌پذيري كنترل‌شده

در اين تحقيق تأثيرات همزمان زمانبندي پاشش سوخت و به‌كارگيري گازهاي سنتزي بر توليد آلاينده‌ها و عملكرد يك موتور اشتعال تراكمي با واكنش‌پذيري كنترل‌شده، بررسي‌شده است. همچنين حل عددي تغيير زمانبندي پاشش سوخت از 10 تا 30 درجه قبل از نقطه مرگ بالا و تركيبات سوخت در سه حالت ديزل معمولي، ديزل به همراه دو نسبت20 و 40 درصد گاز سنتز (شامل تركيب هيدروژن و مونوكسيد كربن)، با حفظ انرژي ثابت براي هر سيكل، استراتژي‌هايي هستند كه موردمطالعه قرارگرفته‌اند. نتايج به‌دست‌آمده نشان مي دهد كه با افزايش نسبت گاز سنتز، فشار و نرخ آزادسازي حرارت درون سيلندر افزايش‌يافته، درحالي‌كه با تعويق زمانبندي پاشش سوخت اين مقادير كاهشي هستند. علاوه بر اين توليد اكسيدهاي نيتروژن با افزودن گازهاي سنتز، همانند مونوكسيد كربن افزايش‌يافته، درصورتي‌كه تعويق در زمانبندي پاشش سوخت موجب كاهش اكسيدهاي نيتروژن و دي‌اكسيد كربن و افزايش مونوكسيد كربن مي گردد. آلايندگي ذرات معلق با افزودن تركيب گاز سنتز و افزايش آن، به‌شدت كاهش‌يافته كه روند كاهشي آن با تعويق در زمانبندي پاشش سوخت ادامه مي يابد. از طرفي استفاده از گاز سنتز با تعويق در زمانبندي پاشش سوخت، باعث كاهش توان و بازده حرارتي انديكاتوري و افزايش مصرف سوخت انديكاتوري مي شود. نهايتاً نسبت 40 درصدي گاز سنتز و زمانبندي پاشش سوخت10درجه قبل از نقطه مرگ بالا، استراتژي مناسبي براي كاهش آلاينده‌ها است.