تحليل تجربه پذيري در اشعار حافظ با تكيه بر اشعار ترغيبي

Analysis of experientiality in Hafez s poems by relying on persuasive poems

در آثار ادبي زبان فارسي، نويسندگان و شاعران فكوري وجود دارند كه قصدشان از بيان شعر و خلق اثر، نه فقط ايجاد يك متن از منظر زيباشناختي، بلكه خود را صاحب جهان بيني داراي قابليت تعميم و گسترش مي دانسته اند و اين رسالت را در خود احساس مي كردند تا با اشتراك گذاري آگاهيشان از راه و رسم درست زيستن، در ايجاد كيفيت بهتر در انديشه و كردار جهانيان، گامي موثر برداشته باشند. پژوهش حاضر، پژوهش كاربردي به روش كتابخانه اي تحليل محتواي تلفيقي (كمي و كيفي) است و بر اساس ماهيت داده ها از نوع پژوهش توصيفي- تحليلي است. يك چهارم از غزليات خواجه حافظ شيرازي در نسخه ي خليل خطيب رهبر به صورت تصادفي، انتخاب شد و با مولفه ي تجربه پذيري مورد بررسي قرارگرفت. ابياتي كه داراي زبان ترغيبي بوده اند از هر غزل، شناسايي و جدا -سازي شد و پيشنهاد ارائه شده ي شاعر به مخاطبان، استخراج و دسته بندي گرديد. حاصل اين پژوهش، فارسي-زبانان را به سرمايه هاي فكري زبان، تاريخ و فرهنگ خود آگاه مي كند. نتايج حاصل از اين بررسي و تحقيق انجام گرفته، نشان مي دهد مولفه ي گشودگي انسان به روي تجارب نامحدود و جديد يكي از برجسته ترين پيشنهادات ترغيبي اشعار حافظ به مخاطبان است.