تأثير سرمايه هاي اجتماعي بر كيفيت بخشي يادگيري با نقش ميانجي بهزيستي روانشناختي (دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان نور)

در اين پژوهش تأثير سرمايه هاي اجتماعي بر كيفيت بخشي يادگيري با نقش ميانجي بهزيستي روانشناختي (دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان نور) بررسي شد. هدف اساسي اين تحقيق ارائه الگوي ساختاري بين مولفه هاي سرمايه اجتماعي ، كيفيت بخشي يادگيري و بهزيستي روانشناختي بوده است. جامعه آماري پژوهش حاضر دانش آموزان دوره متوسطه شهرستان نور بوده اند كه تعداد آنها 1225 نفر بود. با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي تعداد 294 نفر از دانش آموزان دوره متوسطه شهرستان نور انتخاب شده اند. ابزار اندازه گيري اين پژوهش سه پرسشنامه استاندارد بوده است كه با مقياس پنج درجه اي ليكرت ساخته شد. از پرسشنامه سرمايه اجتماعي ناهاپيت و گوشال (۱۹۹۸) براي سنجش سرمايه اجتماعي ، پرسشنامه كيفيت بخشي يادگيري موريس (2001) براي سنجش كيفيت بخشي يادگيري و پرسشنامه بهزيستي روانشناختي ريف و كيز (1995) براي سنجش بهزيستي روانشناختي دانش آموزان استفاده شد. به منظور آزمون فرضيه هاي پژوهش از مدل سازي معادلات ساختاري استفاده شد. نتايج آزمون فرضيه هاي تحقيق بر اساس مدل معادلات ساختاري نشان داد مولفه هاي سرمايه اجتماعي شامل سرمايه رابطه اي ، سرمايه شناختي و سرمايه ساختاري بر بهزيستي روانشناختي تاثير مثبت و معني داري دارد. مولفه هاي سرمايه اجتماعي شامل سرمايه رابطه اي ، سرمايه شناختي و سرمايه ساختاري بر كيفيت بخشي يادگيري تاثير مثبت و معني داري دارد. بهزيستي روانشناختي در تاثير سرمايه اجتماعي بر كيفيت بخشي يادگيري دانش آموزان نقش ميانجي دارد.