بررسي اثربخشي برنامه تركيبي آموزش مستقيم و آگاهي واج شناسي بر كاهش غلط هاي املايي در دانش آموزان ابتدايي با اختلال يادگيري املا شهرستان فريدونكنار

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي برنامه تركيبي آموزش مستقيم و آگاهي واج شناسي بر كاهش غلط هاي املايي در دانش آموزان ابتدايي با اختلال يادگيري املا بود. اين پژوهش به لحاظ هدف از نوع تحقيقات كاربردي و به لحاظ ماهيت از نوع پژوهش نيمه آزمايشي با پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل و پيگيري بوده است. جامعه آماري اين پژوهش، كليه دانش آموزان دوره دوم مقطع ابتدايي شهر فريدونكنار در سال 1401-1400 به تعداد 4325 نفر بوده كه از بين آنها 40 نفر به روش نمونه گيري در دسترس بر اساس پايه اي چهارم، پنجم و ششم انتخاب شدند كه به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. گروه اول شامل دانش آموزان با اختلال يادگيري 10 تا 12 ساله كه در طي 13 جلسه 45 دقيقه اي تحت آموزش پروتكل برنامه تركيبي آموزش مستقيم و آگاهي واج شناسي باعزت، نادري و ايزريفر(1391) قرار گرفتند؛ گروه دوم شامل دانش آموزان با اختلال يادگيري 10 تا 12 ساله شهر فريدونكنار كه هيچ دخالتي در آنها صورت نگرفته است. در اين پژوهش جهت بررسي توانايي املاي دانش آموزان از آزمون املا محقق ساخته استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها پس از جمع آوري داده ها، در رايانه تحت برنامه SPSS24 ثبت و از آمار توصيفي كه شامل توزيع فراواني و درصد آن استفاده شد و در بخش آماراستباطي نيز به منظور پيداكردن اثربخشي بين مؤلفه هاي پژوهش از آزمون t مستقل استفاده گرديد. نتايج نشان داد برنامه تركيبي آموزش مستقيم و آگاهي واج شناسي بر كاهش غلط هاي املايي در دانش آموزان ابتدايي با اختلال يادگيري املا مؤثر بود به گونه اي كه تفاوتي معني داري بين متوسط غلط هاي املايي حساسيت شنوايي، حافظه شنيداري، خطاي مربوط به آموزش، غلط هاي خطاي مربوط به دقت و غلط هاي نارسانويسي دو گروه آزمايش و كنترل در پس آزمون وجود داشت.