اثربخشي درمان هيجان مدار بر بهزيستي روان شناختي، انزواي اجتماعي و اضطراب مرگ سالمندان شهرستان ساري

پژوهش حاضر با عنوان اثربخشي درمان هيجان مدار بر بهزيستي روانشناختي، انزواي اجتماعي و اضطراب مرگ در سالمندان شهرستان ساري، از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري تمامي سالمندان 60 سال به بالا مراجعه كننده به مركز نگهداري و سراي سالمندان مهرآوران شمال شهرستان ساري به تعداد 48 نفر بود. نمونه آماري شامل 30 نفر از سالمندان 60 سال به بالا كه با روش نمونه گيري تصادفي ساده در دو گروه (15 نفر گروه آزمايش و 15 نفر گروه كنترل) انتخاب شده بودند كه گروه آزمايش با درمان هيجان مدار تحت 8 جلسه 90 دقيقه اي انجام شدودرصورتي كه گروه كنترل، مداخله اي دريافت نكردند. ابزار گردآوري داده ها 3 پرسشنامه بهزيستي روانشناختي ريف (1989)، انزواي اجتماعي راسل، پيلوا وكورتونا (1980) و اضطراب مرگ تمپلر(1970) بود. روش‌ها تجزيه و تحليل داده‏ها در بخش توصيفي داده ها از شاخص هاي آماري ميانگين و انحراف معيار، و در بخش استنباطي ازتحليل كوواريانس يك متغيري (آنكوا) و چند متغيري (مانكوا) با استفاده از نرم افزار 25 SPSS مورد تحليل قرار گرفت. يافته هاي پژوهش نشان داد كه درمان هيجان مدار بر بهزيستي روان شناختي، انزواي اجتماعي و اضطراب مرگ سالمندان تاثير دارد.