مدل رگرسيوني نوآوري در مدارس و انگيزش مشاركت ورزشي با نقش ميانجي حمايت اجتماعي در معلمان تربيت بدني شهر بيرجند

هدف اين پژوهش بررسي مدل رگرسيوني نوآوري در مدارس و انگيزش مشاركت ورزشي با نقش ميانجي حمايت اجتماعي در معلمان تربيت بدني شهر بيرجند مي‌باشد. روش تحقيق از نوع توصيفي – پيمايشي از نوع همبستگي مي‌باشد. جامعه آماري آن شامل كليه معلمان تربيت‌بدني مدارس متوسطه شهر بيرجند مي‌باشند. تعداد حجم نمونه 137 نفر بوده كه به‌صورت تصادفي ساده انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها از مقياس انگيزه مشاركت ورزشي (PMQ)- گيل و همكاران (1983)، پرسشنامه نوآوري سازماني جرفي و همكاران (2013) و پرسشنامه حمايت اجتماعي فيليپس (SS-A) استفاده‌ شد. يافته‌هاي تحقيق نشان داد بين نوآوري در مدارس و انگيزش مشاركت ورزشي با حمايت اجتماعي رابطه معنادار وجود دارد. متغير حمايت خانواده به ميزان 54 درصد بر روي انگيزه مشاركت ورزشي و به ميزان 38 درصد بر روي نوآوري در مدارس توان پيش‌بيني را دارا مي‌باشد. در نتيجه تشويق معلمان تربيت بدني به ارزيابي و بازخورد مداوم براي بهبود عملكردشان مي‌تواند به نوآوري در مدارس كمك كند. ارائه بازخورد سازنده و ارزيابي عملكرد منظم توسط مديران مدرسه و ساير مشاوران مي‌تواند به شناسايي نقاط قوت و ضعف و توسعه مهارت‌هاي تدريس معلمان كمك كند.