نقش رابطه والد فرزندي بر سازگاري اجتماعي در دانش آموزان داراي اختلالات يادگيري شهر گناباد

The role of parent-child Relationship on social adjustment in students with learning disabilities in Gonabad city

هدف اصلي تحقيق حاضر پيش بيني سازگاري اجتماعي بر اساس رابطه والد فرزندي در دانش‌آموزان داراي اختلالات يادگيري شهر گناباد مي باشد. روش تحقيق مورد استفاده از نوع توصيفي - همبستگي مي باشد. جامعه آماري اين تحقيق شامل تمامي والدين دانش آموزان داراي اختلال يادگيري شهر گناباد به تعداد 250 نفر بودند كه بر اساس اطلاعات جدول كرچسي مورگان 148 نفر بعنوان نمونه تعيين شده و با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار گرداوري اطلاعات پرسشنامه هاي رابطه والد-فرزندي پيانتا (2011) و سازگاري اجتماعي دخانچي (۱۳۷۷) بود. اطلاعات گرداوري شده در نرم افزار Spss-24 و با استفاده از آزمون رگرسيون خطي چندمتغيره مورد بررسي قرار گرفت. نتايج به دست آمده نشان داد رابطه والد-فرزندي مي توانند بصورت معناداري تغييرات سازگاري اجتماعي دانش آموزان داراي اختلالات يادگيري شهر گناباد را تبيين نمايند. همچنين از بين ابعاد رابطه والد-فرزندي صميميت والد-فرزندي (427/0 = β) و تعارض والد-فرزندي (261/0- = β) نقش معناداري در پيش بيني سازگاري اجتماعي دانش آموزان داراي اختلالات يادگيري داشتند (05/0 p) در حالي كه وابستگي والد-فرزند نقش معناداري در آن نداشت (05/0 p). نتايج تحقيق حاكي از آن است كه بهبود رابطه والد-فرزند مي تواند نقش مثبتي در ارتقاي سازگاري اجتماعي دانش آموزان داراي اختلال يادگيري داشته باشد