تبيين ارتباط خود توسعه فردي و نوآوري سازماني در شهرداري قم

Explaining the relationship between individual self-development and organizational innovation in Qom municipality

هدف از تحقيق حاضر تبيين ارتباط خود توسعه فردي و نوآوري سازماني در شهرداري قم بود. پژوهش از نوع توصيفي- همبستگي است. جامعه آماري تحقيق شامل كليه كاركنان شهرداري قم بود (3560 نفر)؛ و نمونه آماري به صورت تصادفي بر اساس جدول مورگان 384 نفر تعيين گرديد. نمونه‌گيري به صورت تصادفي ساده انجام شد. ابزار پژوهش شامل دو پرسشنامه‌ توسعه فردي نيكرسون ايرباي (۱۹۹۸) و پرسشنامه نوآوري سازماني جرفي و همكاران (2013) بود. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها در سطح آمار توصيفي از جدول فراواني و درصد فراواني، ميانگين و انحراف استاندارد و در سطح آمار استنباطي از آزمون K-S و آزمون همبستگي پيرسون استفاده شد. نتايج آزمون ضريب همبستگي نشان مي‌دهد بين خود توسعه فردي و نوآوري سازماني در كاركنان شهرداري قم رابطه مثبت و معني‌داري وجود دارد؛ همچنين بين ابعاد خود توسعه فردي (توسعه فردي، توسعه آموزشي، توسعه سازماني، توسعه حرف‌هاي، توسعه فرهنگي- اجتماعي) و نوآوري سازماني رابطه مثبت و معني‌داري وجود داشت. در نتيجه آموزش متدهاي جديد كاري و برگزاري كلاس‌هاي دانش‌افزايي و تخصصي براي كاركنان شهرداري قم منجر به افزايش اطلاعات مربوط به تخصص آن‌ها مي‌شود و كاركنان با شركت در كلاس‌هاي آموزشي و دوره‌هاي كارگاهي مي‌توانند عملكرد فردي و تخصصي را افزايش دهد و درنهايت مديران شاهد نوآوري هاي بيشتر در انجام وظايف محوله در سازمان باشند.