بررسي ميزان كاربرد مؤلّفه‌هاي فرانوگرايي در مديريت دانشگاه فرهنگيان (مورد مطالعه: دانشگاه فرهنگيان كرمانشاه)

اين پژوهش با هدف بررسي ميزان كاربرد مؤلّفه‌هاي فرانوگرايي در مديريت دانشگاه فرهنگيان انجام شده است. روش پژوهش توصيفي از نوع پيمايشي است جامعه آماري پژوهش شامل اساتيد دانشگاه فرهنگيان استان كرمانشاه، به تعداد 152 نفر بود كه 115 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسش‌نامه 46 سؤالي است كه توسط سليماني، شعباني و رجايي‎ پور (1391) طراحي شده بود. در نسخه اصلي پرسش‌نامه، به‌منظور تعيين روايي محتوايي و صوري پرسش‌نامه در اختيار اساتيد قرار گرفته بود و همچنين به‌منظور تعيين اعتبار سازه‌اي از آزمون كمو و بارتلت استفاده شده بود. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه با مقايسة ميانگين‌ها مي‌توان گفت بالاترين ميانگين مربوط به مؤلّفة «نوآوري » (3.35) و كمترين ميانگين مربوط به مؤلّفة «هم‌آفريني » (3.10) بوده است. جهت اطمينان از معنادار بودن ميانگين نمرات از آزمون t تك گروهي استفاده گرديد. ديگر نتايج نشان مي‌دهد كه مؤلّفه‌هاي «ترغيب»، «نوآوري»، «خودكنترلي» در مقايسة ميانگين حاصل با ميانگين نظري، داراي ميانگيني بالاتر از نمرة معيار هستند، بنابراين مي‌توان گفت كه اين مؤلّفه‌ها به‌شكلي معنادار ازنظر متخصصان در مديريت دانشگاه فرهنگيان كرمانشاه به‎ كار گرفته مي‎شود؛ اما مؤلّفه‌هاي «سازمان‌دهي فعال» و «هم‌آفريني» داراي ميانگيني پايين‌تر از نمرة معيار هستند؛ لذا مي‌توان گفت كه اين مؤلّفه به‌شكل معنادار ازنظر متخصصان در مديريت دانشگاه فرهنگيان كرمانشاه به‎ كار گرفته نمي‌شود؛ بنابراين براساس يافته‎ هاي مي‌توان گفت جهت ارتقاي دانشگاه فرهنگيان بر توسعة مؤلّفه‌هاي مديريت فرانوگرا در تمامي بخش‌ها تأكيد شود.