بررسي و واكاوي اهميت و جايگاه كرسي ‎هاي علمي - تخصصي و اثر بديع و نوآور در دانشگاه نسل سوم

ظهور دانشگاه به‌عنوان يكي از نمادهاي مهم پيشرفت فرهنگي و علمي كشور، روي پايه تحليل شرايط و امكانات متعددي بر پايه اكتشافات تاريخي و فرصت‌هاي فراهم‌شده به وجود آمده است. آموزش عالي براي فراگيران به معناي ارائه يك محيط دانشگاهي انعطاف‌پذير است كه بهترين تكنولوژي ‎ها و منابع و محتواهاي آموزشي را به كار مي‎ گيرد. تحقيقات آموزشي به‌عنوان يكي از مباني اصلي آكادمي، براي بهترين طراحي و ارائه برنامه‌هاي آموزشي، ارزيابي كيفيت آموزش، بهبود توانمندي‌هاي دانشجويان و... استفاده مي‌شود. آموزش عالي با توجّه به نيازهاي فراگيران، محتوا و فرآيند آموزش را طراحي و ارائه مي‎كند. هدف پژوهش حاضر بررسي مهم‌ترين موانع و مشكلات دانشگاه نسل سوم و جايگاه كرسي‎هاي علمي و تخصصي و اثر بديع و نوآور در دفاع از رساله و آموزش كارآفريني است. داده‌ها با استفاده از نمونه‌گيري هدفمند و مصاحبه عميق نيمه ‎ساختاريافته با دوازده نفر از مديران و اعضاي هيئت‌علمي دانشگاه گردآوري شد و براساس الگوي كلايزي تحليل گرديد. در نهمين مصاحبه، اشباع نظري داده‌ها حاصل شد، اما به‌منظور اعتباربخشي يافته‌ها، مصاحبه ‎ها تا آخرين نفر ادامه يافت. دستاوردهاي مقاله حاكي از آن است كه مؤلّفه‌هاي اصلي دانشگاه نسل سوم شامل به‎‎‎‎كارگيري مديران تحول‎گرا و كارآفرين؛ جذب اعضاي هيئت‌علمي خلاق و توانمند؛ حمايت از دانشجويان كارآفرين؛ بهره ‎گيري از فنّاوري‎ هاي نوين؛ برگزاري كرسي‎ها و كارگاه ‎هاي آموزش كارآفريني و حمايت از پايان‎ نامه ‎ها و رساله ‎هاي مرتبط با كارآفريني (مؤلّفه‌هاي دروني)؛ تعامل اثربخش با نهادهاي ذي‎نفع؛ برقراري همكاري‎ هاي آموزشي، پژوهشي و كارآفريني بين‎ المللي؛ دسترسي به بودجه كافي و توجّه به قابليت ‎ها و محروميت‎ هاي محيطي (مؤلّفه‌هاي بيروني) است. موانع شناسايي‌شده شامل ماندگاري در نسل اول و دوم دانشگاه؛ كمبود منابع مالي و ضعف امكانات و تجهيزات كارگاهي و آزمايشگاهي، ضعف شايسته ‎گزيني؛ ناكارآمدي فارغ ‎التحصيلان است.