بررسي روند اوليه سياست‌گذاري ارتباط دانشگاه با جامعه در طرح تأسيس دانشگاه رازي

دانشگاه رازي به‌عنوان نخستين دانشگاه جامع غرب كشور در بهمن‌ماه سال 1351 با تأسيس دانشكده علوم كرمانشاهان پا به عرصه حيات نهاد، اين دانشگاه هرچند به‌عنوان دانشگاهي نسل اول و با هدف توسعه آموزش در استان‌هاي غربي كشور تأسيس شد، اما از همان بدو تأسيس و به گواه اسناد تاريخي موجود، بخشي از رسالت خود را مبتني بر مسئوليت‌پذيري اجتماعي و تأثيرگذاري در متن جامعه قرار داد. گستره وسيع جغرافيايي منطقه در كنار محروميت ‎هاي فرهنگي و فقدان مراكز آموزشي نوين از عواملي بودند كه مي‌توانستند بستر مناسبي براي فعاليت‌هاي اجتماعي اين نهاد نوپاي علمي را فراهم نمايند. از اين‌رو، در پژوهش حاضر كه به روش تاريخي و شيوه توصيفي تحليلي صورت گرفته، تلاش گرديده تا ضمن بررسي روند اوليه سياست‌گذاري ارتباط با جامعه در طرح تأسيس دانشگاه رازي، پيشينه تاريخي اين موضوع در اسناد موجود و عملكرد مديران اوليه آن در اين مورد واكاوي قرار گيرد. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‎دهد دانشگاه رازي را مي‎توان از پيشگامان اوليه اجراي طرح ارتباط دانشگاه با جامعه در بين دانشگاه‌هاي جامع كشور دانست. اين دانشگاه ضمن برگزاري دوره‎ هايي براي آموزش كشاورزان، باغداران و دامداران منطقه غرب كشور، متناسب با امكانات دهه پنجاه خورشيدي و در قالب كلاس ‎هاي آزاد راديو تلويزيوني، سعي در تربيت نيروهاي متخصص جهت ورود به عرصه‌هاي مختلف جامعه داشت. ضمن آنكه استقبال افراد، نهادهاي مدني و رسمي از اين برنامه‌ها حاكي از پذيرش مرجعيت علمي دانشگاه و علاقه‌مندي آنان به تعامل متقابل و ايجاد ارتباط با اين نهاد علمي است.