بررسي شكل‎گيري نخستين مركز آموزش عالي در ايران به روايت اسناد

آموزش عالي در ايران برخلاف اروپا و كشورهاي صنعتي مسير پرفراز و نشيبي را سپري كرده است. از تأسيس دارالفنون در سال 1228 ه. شمسي (1268 هـ. ق) و جنبش آزادي‎ خواهي و فرمان مشروطيت در سال 1285 هـ. ش (1328 هـ. ق) پيش از پيش ‎نياز به آموزش عالي به سبك نوين در همه سطوح آشكار شد. در اواخر حكومت احمدشاه قاجار و پايان جنگ جهاني اول با وزارت وثوق ‎الدوله در سال 1297 ه.ش اولين مركز آموزش عالي بنام دارالمعلمين به رياست ابوالحسن فروغي شروع به كار مي‎كند كه پايه و اساس مراكز و دانشگاه ‎هاي ديگر كشور مي‎شود. اين پژوهش به ‎دنبال پاسخ به چرايي و چگونگي تشكيل اولين مركز آموزش عالي در ايران است. يافته‎ ها نشان مي‎دهد كه جنبش مشروطه‎ خواهي و آگاهي قشر روشنفكر از تحولات جهان و ايران و ناكامي ‎ها و شكست‎ هاي ايران، عامل شكل‎ گيري اولين مركز آموزش عالي كشور شد. روش پژوهش براساس منابع كتابخانه ‎اي و اسناد به روش توصيفي - تحليلي است.