پيش بيني احساس خودكارآمدي معلمان بر اساس مؤلفه‌هاي معلم رهبري در مدارس ابتدايي شهر همدان

هدف از اين پژوهش پيش بيني احساس خودكارآمدي بر اساس مؤلفه‌هاي معلم رهبري در ميان معلمان مدارس ابتدايي شهر همدان در سال تحصيلي 1402- 1401بود. روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي و جامعه آماري شامل كليه معلمان مدارس ابتدايي شهر همدان به تعداد 1309 نفر(1184نفر زن و 125 نفر مرد) بود. حجم نمونه آماري بر اساس جدول كرجسي و مورگان، به تعداد 302 نفر آزمودني انتخاب شد. روش نمونه گيري با استفاده از نمونه گيري تصادفي طبقه اي نسبي انجام شد. جهت گردآوري داده ها از دو پرسشنامه معلم رهبري هويدا، داورپناه و رضاييان(1396) و خودكارآمدي تي اسچانن- موران و وولفولك(2001) استفاده گرديد. روايي محتوايي پرسشنامه ها مورد تاييد متخصصين قرار گرفت. پايايي ابزار پژوهش با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ 97/0 براي پرسشنامه معلم رهبري و 96/0 براي پرسشنامه خودكارآمدي محاسبه گرديد. براي تجزيه و تحليل داده ها از شاخص آمار توصيفي مانند(جدول، نمودار، فراواني، درصد، ميانگين و انحراف معيار) و نيز از روش آمار استنباطي(آزمون كولموگروف-اسميرنوف، ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه) استفاده شد. نتايج نشان داد بين معلم رهبري و احساس خودكارآمدي معلمان رابطه مثبت و معناداري وجود داشت. تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد كه از بين مؤلفه هاي معلم رهبري مؤلفه هاي چشم انداز توسعه اي، اخلاق و قدرداني بيشترين توان را در پيش بيني احساس خودكارآمدي معلمان دارند. با توجه به نتايج مي توان گفت شيوه رهبري معلمان در كلاس درس و مدرسه بر افزايش تجربه احساس خودكارآمدي آنان اثرگذار است.