پيش بيني اثربخشي سازماني مدارس بر اساس مؤلفه‌هاي خودكارآمدي معلمان در مدارس ابتدايي شهر همدان

هدف از اين پژوهش پيش بيني اثربخشي سازماني مدارس بر اساس مؤلفه‌هاي خودكارآمدي معلمان در مدارس ابتدايي شهر همدان در سال تحصيلي 1402- 1401بود. روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي و جامعه آماري شامل كليه معلمان مدارس ابتدايي شهر همدان به تعداد 1309 نفر(1184نفر زن و 125 نفر مرد) بود. حجم نمونه آماري بر اساس جدول كرجسي و مورگان، به تعداد 302 نفر آزمودني انتخاب شد. روش نمونه گيري با استفاده از نمونه گيري تصادفي طبقه اي نسبي انجام شد. جهت گردآوري داده ها از دو پرسشنامه خودكارآمدي تي اسچانن- موران و وولفولك(2001) و اثربخشي سازماني هريسون(2008) استفاده گرديد. روايي محتوايي پرسشنامه ها مورد تاييد متخصصين قرار گرفت. پايايي ابزار پژوهش با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ 96/0 براي پرسشنامه خودكارآمدي و 97/0 براي پرسشنامه اثربخشي سازماني محاسبه گرديد. براي تجزيه و تحليل داده ها از شاخص آمار توصيفي مانند(جدول، نمودار، فراواني، درصد، ميانگين و انحراف معيار) و نيز از روش آمار استنباطي(آزمون كولموگروف-اسميرنوف، ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه) استفاده شد. نتايج نشان داد بين خودكارآمدي معلمان و اثربخشي سازماني مدارس رابطه مثبت و معناداري وجود داشت. تحليل رگرسيون چندگانه نشان داد كه از بين مؤلفه هاي خودكارآمدي مؤلفه درگير كردن فراگيران بيشترين توان را در پيش بيني اثربخشي سازماني مدارس دارد. با توجه به نتايج مي توان گفت باورها و احساس خودكارآمدي معلمان بر بهره وري و اثربخشي سازماني مدارس اثرگذار است.