اقدام پژوهي: بررسي تأثير روش تدريس مبتني بر ساختن گرايي بر بهبود سرزندگي تحصيلي و توانمندي تحصيلي-رواني دانش آموزم نيما

با توجه به تعهد و مسئوليت شغلي خود در حيطه كلاس و امور مرتبط با آن، متوجه شدم كه دانش آموزم نيما سطوح پاييني از تاب آوري، خودمختاري و انگيزش را داراست كه منجر به مواجهه‌اي منفعلانه در برابر چالش ها شده است؛ از اين رو اقدام پژوهي حاضر را با هدف بهره گيري از روش تدريس مبتني بر ساختارگرايي براي بهبود سرزندگي تحصيلي و توانمندي تحصيلي-رواني وي انجام دادم. ابزار هاي مورد استفاده در اين پژوهش پرونده دانش آموز، شناسنامه سلامت، چك ليست، مقياس سرزندگي تحصيلي دهقاني زاده و حسين چاري و مقياس توانمندي تحصيلي-رواني اسپريتزر و ميشرا بود. براي شروع كار، دروس هدف به گونه اي انتخاب شد كه همسو با علاقه ي نيما باشد. اين پژوهش نشان داد كه تاثير روش تدريس مبتني بر ساختن گرايي به علت اين است كه يادگيرنده از يك فعاليت ساده يا بحث درباره آن برانگيخته مي شود و فعالانه به يادگيري مبادرت مي ورزد. ماحصل چنين مسيري نتايجي از قبيل يادگيري عميق و پايدار، انگيزه دروني شده و خودمختاري را براي دانش آموز به همراه دارد.