پيش بيني افسردگي بر اساس انعطاف پذيري و انسجام خانواده در دانش آموزان پسر شهر قم

هدف از پژوهش حاضر پيش بيني افسردگي بر اساس انعطاف پذيري و انسجام خانواده در دانش آموزان پسر شهر قم بود. اين پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانش آموزان مقطع ابتدايي شهر قم در سال تحصيلي 1401-1402 بود كه با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي 150 دانش آموز مقطع ابتدايي انتخاب شدند. ابزار هاي پژوهش شامل پرسشنامه افسردگي كودكان (CDI) و پرسشنامه ارزيابي انعطاف پذيري و انسجام خانواده (FACES-III) بود. در ابتدا دانش آموزان پرسشنامه خود ارزيابي افسردگي كودكان را تكميل نمودند و سپس پرسشنامه ارزيابي انعطاف پذيري و انسجام خانواده توسط مادران دانش آموزان تكميل شد. داده هاي پژوهش به وسيله روش تحليل رگرسيون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته هاي پژوهش نشان داد كه بين افسردگي كودكان با انسجام خانواده رابطه معنادار وجود دارد (01/0›p). براساس نتايج تحليل رگرسيون گام به گام، انسجام خانواده 13 درصد واريانس افسردگي فرزندان را تبيين مي كند. بنابراين، مي توان نتيجه گرفت كه انسجام خانواده، از عوامل تأثيرگذار در پيش بيني افسردگي دانش آموزان بوده است و در پيشگيري، سبب شناسي و درمان اختلال افسردگي نقش مهمي ايفا مي نمايند.