بررسي رابطه شادكامي و خودكارآمدي دانش آموزان با سلامت روان آنان در مقطع متوسطه دوم دخترانه شهر رودان

پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه شادكامي و خودكارآمدي دانش آموزان با سلامت روان آنان در مقطع متوسطه دوم دخترانه شهر رودان انجام شد. نمونه پژوهش حاضر، تعداد 270 نفر از دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر رودان بودند كه به شيوه نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. در اين پژوهش جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه سلامت روان( SCL-90-R)، پرسشنامه شادكامي آكسفورد(OHQ) و پرسشنامه خودكارآمدي و براي تجزيه و تحليل داده هاي جمع آوري شده، از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون همزمان استفاده شد، از نرم افزار آماري 24-spss براي تجزيه و تحليل داده استفاده گرديد. نتايج تجزيه و تحليل ضرايب همبستگي نشان داد كه بين خودكارآمدي و مولفه هاي آن با سلامت روان همبستگي مثبت و معني داري وجود دارد. بدين معنا كه با افزايش خودكارآمدي دانش آموزان، سلامت روان دانش آموزان در مدارس نيز افزايش مي يابد. در ادامه نتايج نشان داد كه بين شادكامي و مولفه هاي آن با سلامت روان دانش آموزان همبستگي مثبت و معني داري وجود دارد. بدين معنا كه با افزايش شادكامي، سلامت روان دانش آموزان در مدارس نيز افزايش مي يابد. و در نهايت نتايج تجزيه و تحليل مدل رگرسيون همزمان نشان داد كه از بين متغيرهاي ورودي رگرسيوني، هر دو متغير خودكارآمدي و شادكامي توانستند سلامت روان دانش آموزان را پيش بيني نمايند. از بين اين متغيرها خودكارآمدي با مقدار بتاي بالاتر نقش و سهم بيشتري در ميزان سلامت روان دانش آموزان ايفا نمود.