بررسي و تبيين راهكارهاي جامع تلفيق برنامه درسي در حوزه علوم انساني

Review and explain comprehensive curriculum integration strategies in the field of humanities

آلبرت ‌انيشتاين ‌براين باور است كه ‌رشته‌هاي ‌گوناگون ‌فقط ‌نشانگرهاي محدود دانش بشر دربارة‌ هستي‌ بوده، بايد رشته‌هاي ‌متفاوت‌ درهم‌ تنيده‌ تصويب‌ شود تا توصيفي كامل از جهان ‌ارائه‌ شود. يكي ‌از صاحب ‌نظران‌ علوم، سينرنت ‌گي‌اوزگي‌، معتقد است ‌وحدت ‌دانش بزرگترين‌ پيشرفت ‌علم ‌است. تلفيق‌ برنامه‌ درسي، يك‌‌نياز رو‌به‌ توسعه‌‌است؛ با انفجار دانش و اطلاعات، گسيختگي‌و پراكندگي بخش‌هاي‌گوناگون برنامه ‌درسي موضوع محور و فقدان‌‌ارتباط بازندگي فردي و اجتماعي، موجب توجه بيشتر صاحب‌نظران به تلفيق برنامه‌هاي درسي شده است. بسياري‌ از صاحب‌ نظران ‌بر اين ‌عقيده ‌اتفاق‌ نظر دارند كه ‌اغلب ‌فارغ‌التحصيلان‌ دانشگاهي ‌تصور بسيار ناچيز ‌و ابتدايي ‌از جهان ‌هستي‌ و واقعيات ‌آن‌ دارند؛ در حالي ‌كه ‌بسياري‌ از آنها دروس ‌پيشرفته‌اي ‌را نيز در زمينه‌هاي ‌گوناگون ‌با موفقيت‌ گذرانده‌اند.برنامه‌ريزان‌‌درسي‌‌معتقدند‌رويكرد‌درون رشته‌اي، يادگيرندگان را به گودال عميقي ‌شاند و درآن زنداني كرده، به طوري كه هرچه به عمق آن افزوده شود، جدايي‌اززندگي بيشتر مي‌شود و مربيان در تعلق خود به نظام رشته‌‌اي عملاًكوشش‌هاي تعليم وتربيت رادرجهت رشد ناديده گرفته،اين رويكرد موجب شده‌است كه مربيان نظام‌هاي مختلف به جاي همكاري با يكديگر به رقابت پرداخته‌وهمچنين يادگيرندگان‌رابه‌سوي يك بعدي بودن، جزم‌انديشي واعتقاد به‌دون‌دليل‌وغرورغيرموجه و برخورد غيرعادلانه سوق داده است. افزون براين نظام‌هاي رشته‌اي دريك مسير فوق تخصص كوركورانه‌زنداني شده‌اند. باآشكار شدن بيش از پيش بيهودگي«‌بخش‌بخش شدن علم» نياز به رويكرد جامع اهميت بيشتري پيدا كرده‌است و هم‌اكنون در بسياري رشته‌ها از قبيل روان‌شناسي علوم‌شناختي،‌رويكردميان‌رشته‌اي بتدريج ظهور كرده و منجر به پيشرفت‌هايي در تبيين رفتار انساني شده است.