پيش‌بيني پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان دختر و پسر دوره دوم ابتدايي در پساكرونا بر اساس خوش‌بيني تحصيلي و خودكارآمدي تحصيلي

Predicting the academic progress of male and female students of the second year of elementary school in the post-corona period based on academic optimism and academic self-efficacy

اين پژوهش به بررسي پيش‌بيني پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان دختر و پسر دوره دوم ابتدايي در پساكرونا بر اساس خوش‌بيني تحصيلي و خودكارآمدي تحصيلي پرداخت. پژوهش حاضر از نظر روش توصيفي و تحليلي و از نظر هدف كاربُردي بود. جامعه آماري تحقيق شامل كليه دانش‌آموزان دختر و پسر شاغل به تحصيل در دوره دوم مقطع ابتدايي شهرستان سقز در سال تحصيلي 1401-1402 بود كه برابر با 1256 نفر تخمين زده شد. براي تعيين حجم نمونه از فرمول كوكران استفاده شد كه تعداد 294 نفر به‌عنوان حجم نمونه پژوهش انتخاب گرديد. شيوه توزيع به روش تصادفي ساده بود. ابزار سنجش شامل پرسشنامه پيشرفت تحصيلي فام و تيلور (1990) با پايايي 795/0، پرسشنامه خوش‌بيني تحصيلي اسچنن‌موران و همكاران (2013) با پايايي 791/0 و پرسشنامه خودكارآمدي تحصيلي جينكز و مورگان (1999) با پايايي 796/0 بود. آزمون‌هاي مورد استفاده در اين تحقيق شامل آزمون همبستگي و رگرسيون در محيط نرم‌افزاري اس‌پي‌اس‌اس بود. يافته‌ها نشان داد كه بين مؤلفه‌هاي خويش‌بيني تحصيلي با پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان دختر و پسر دوره دوم ابتدايي شهرستان سقز رابطه معنادار وجود دارد. بين مؤلفه‌هاي پيشرفت تحصيلي با خودكارآمدي تحصيلي دانش‌آموزان دختر و پسر دوره دوم مقطع ابتدايي شهرستان سقز رابطه معنادار وجود دارد. 7/18 درصد نمرات پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان دختر دوره دوم ابتدايي شهرستان سقز ناشي از نمرات خوش‌بيني تحصيلي و خودكارآمدي تحصيلي مي‌باشد. 8/16 درصد نمرات پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان پسر دوره دوم ابتدايي شهرستان سقز ناشي از نمرات خوش‌بيني تحصيلي و خودكارآمدي تحصيلي مي‌باشد. با افزايش ميزان خوش‌بيني تحصيلي و خودكارآمدي تحصيلي، ميزان پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان دختر و پسر دوره دوم ابتدايي شهرستان سقز افزايش پيدا مي‌كند.

This research investigated the prediction of academic progress of second year elementary school boys and girls in the post-corona period based on academic optimism and academic self-efficacy. The current research was descriptive and analytical in terms of its purpose and applied. The statistical population of the research included all working male and female students studying in the second period of elementary school in Saghez city in the academic year 1401-1402, which was estimated to be 1256 people. To determine the sample size, Cochran s formula was used, and 294 people were selected as the sample size of the study. The method of distribution was a simple random method. The measurement tools included Pham and Taylor s (1990) academic achievement questionnaire with a reliability of 0.795, Schenenmoran et al. s (2013) academic optimism questionnaire with a reliability of 0.791, and Jinks and Morgan s academic self-efficacy questionnaire (1999) with a reliability of 0.796. The tests used in this research included correlation and regression tests in the SPSS software environment. The findings showed that there is a significant relationship between the components of academic self-esteem and the academic progress of the second year elementary school students of Saghez. There is a significant relationship between the components of academic progress and the academic self-efficacy of male and female students of the second year of elementary school in Saghez. 18.7% of the academic achievement scores of the second grade female students of Saghez city are due to the scores of academic optimism and academic self-efficacy. 16.8 percent of the academic achievement scores of the second year primary school boys in Saghez city are due to the scores of academic optimism and academic self-efficacy. By increasing the level of academic optimism and academic self-efficacy, the level of academic progress of male and female students of the second year of elementary school in Saghez increases.