بررسي تطبيقي جهاني سازي و محلي سازي برنامه هاي درسي

نظام آموزش و پرورش سازماني پيچيده و بزرگ در هر كشوري محسوب مي شود و با رشد و توسعه اجتماعي و فرهنگي پيوندي ناگسستني دارد. ثمر بخشي اين نظام از يك سو ، تبديل انسان هاي مستعد، سالم و رشد يافته است و از سوي ديگر تامين كننده نيازهاي نيروي انساني جامعه در بخش هاي متفاوت فرهنگي ، اجتماعي است. همچنين امروزه با پيشرفت سريع تكنولوژي و ارتباطات، جهان بيش از پيش به يك شبكه در هم تنيده از افراد ،سازمان ها، افكار و ارتباطات تبديل مي شود. بر همين اساس دانش آموزان امروز نيازمند برنامه هاي جامع آموزشي هستند كه بتواند آنها را صرف نظر از مليت، اقتصاد و زبان، با قابليت هاي مورد نياز براي زندگي مفيدو متناسب با نيازهاي جهان امروز تربيت كند. شايد بهترين كلمه براي توصيف اين نياز بين المللي، همان آموزش و پرورش جهاني باشد. گوناگوني تدريس و يادگيري در شيوة آموزش جهاني وسيله مهمي براي پيشبرد اصل برابري فرصت‌هاي يادگيري است. چنانچه روش هاي تدريس و يادگيري فاقد تنوع كافي باشند هرگز فرصت تحقق آرمان آموزش و يادگيري براي همه ميسر نخواهد شد. دانش آموزان بايد بياموزند كه به فرهنگ خود عشق بورزند، نقاط قوت آن را كشف و تقويت نمايند و به طور موثر و آگاهانه اي از نقاط قوت فرهنگ هاي ديگر تاثير بپذيرند؛ تفاوت هاي فرهنگي را درك كنند ، احترام بگذارند و در جهت ارزش هاي مشترك با يكديگر تعامل كنند. هدف از انجام اين پژوهش بررسي جهاني شدن و همچنين بومي سازي برنامه درسي و تاثير آن بر محتوا، كيفيت و برابري آموزش و فرهنگ هاي محلي است كه به صورت مروري انجام گرفته و داده‌‌‌‌ها و اطلاعات از منابع مختلف ،با استناد به كتاب ، نشريات و مقالات موجود انجام شده است.