بررسي نقش فناوري هاي نوين در يادگيري و آموزش تركيبي

مقاله ي حاضر در رابطه با بررسي نقش فناوريهاي نوين در يادگيري و آموزش تركيبي انجام گرفته است.جهان امروز، جهان تغييرات بسيار گسترده در امر ارتباطات است. انسان به عنوان مغز متفكر گستره گيتي در طول قرنهاي متمادي در مسير تكوين و تكامل كوشيده است.در عصر اطلاعات و ارتباطات الكترونيكي ،هر سازماني با تغييرات سريعي روبه رو است كاربرد فناوري اطلاعات و ارتباطات در آموزش سبب شده است تا محيط هاي آموزشي به سوي مجازي شدن سوق داده شوند. آموزش تركيبي به طور كلي به معناي به كارگيري بيش از يك روش، راهبرد، تكنيك يا رسانه در امر آموزش، جهت ارائه محتوا و مطالب آموزشي است. به كارگيري شيوه تركيبي در آموزش، آزادي عمل و بينش وسيعتري را در بهره مندي از ابزار و محيط هاي آموزشي در اختيار كارشناسان آموزشي قرار مي دهد.ظهور فناوري اطلاعات و ارتباطات دريچه ي جديدي را فراروي انسان گشوده و بر جنبه هاي مختلف زندگي فردي و اجتماعي او تاثير گذاشته است.انسان سعي كرده است با افزايش دانش خود در اين زمينه از ان به شكل هاي گوناگون استفاده كند كه از جمله آنها در اموزش و يادگيري است.پيشرفت فناوري هاي اطلاعاتي و ارتباطي نقش بسيار مهمي در نحوه آموزش و يادگيري داشته است. ظهور فناوريهاي اطلاعاتي و ارتباطي موجب شده است كه آموزش و يادگيري از حالت سنتي خود فاصله گرفته و به سمت شيوه هاي نوين برود .در واقع نحوه آموزش و يادگيري انسان ها متفاوت شده است و دليل اين امر را در تغييرات و رشد فناوري اطلاعات و ارتباطات مي توان جست.