بررسي تطبيقي تأويل از ديدگاه فيض كاشاني و فخر رازي

فيض كاشاني از جمله مفسراني است كه با اندوخته‌هاي فلسفي - عرفاني از يك سوي و بهره‌هاي قرآني - حديثي از سوي ديگر، رويكردي باطني به آيات قرآن دارد. و خاستگاه انديشه هاي فخر رازي، كلام اشعري است به گونه اي كه تأثير اين نگرش كلامي- آميخته با ديدگاه هاي نقادانه- در تفسير وي به گونه اي بارز جلوه گر است. هدف پژوهش حاضر بررسي تطبيقي تأويل از ديدگاه دو مفسر نامي شيعه و اهل سنت يعني فيض كاشاني و فخر رازي است. نتايج اين پژوهش بيانگر آن است كه فيض كاشاني تأويل را فراتر از مدلول لفظ و به مثابه معاني حقيقي و روح و باطن الفاظ مي‌داند كه دست‌يابي بدان جز به رهنمون شدن به عالم معاني و گشايش ابواب ملكوت ميسر نيست. فخر رازي معناي تأويل را حقيقتي مي‌داند كه يك سخن و يا يك فعل به آن باز مي‌گردد و سرانجام آن سخن يا فعل شمرده مي‌شود. در اين پژوهش به شيوه تحليل محتوا به بررسي تأويل از ديدگاه اين دو مفسر پرداخته مي‌شود.