بررسي رابطه آموزش مجازي و عدالت آموزشي در دوران كرونا

عدالت آموزشي همواره مركز توجه نهاد هاي آموزشي بوده است. هدف از اين مقاله بررسي مولفه هاي عدالت آموزشي و ارتباط آن با آموزش مجازي مي باشد. موضوع آموزش مجازي در دوران كرونا راه حلي بود كه سازمان بهداشت جهاني و يونيسف و دولت ها پيشنهاد كردند. در نظام آموزشي ايران نيز در اين سه سال فرصت تازه اي براي معلمان و دانش آموزان فراهم آمد. منتهي نا آشنايي با فناوري جديد و فرصت هاي نابرابر آموزشي در اين زمينه چالش هايي را به وجود آورد كه عدالت آموزشي را تحت الشعاع قرار داد. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصيفي -تحليلي به اين مهم پرداخته است. نتايج پژوهش نشان داد كه بحران كرونا فرصتي براي شناسايي ضعف ها ،كمبودها و نقص هاي زيرساختي در زمينه عدالت آموزشي و نمايان ساختن عدم توازن در توزيع زير ساخت هاي مورد نياز در بخش اينترنت و شبكه هاي تلوزيوني به خصوص در مناطق مرزي و دور از دسترس به وجود آورده است. بررسي عدالت آموزشي به عنوان يك واقعيت عيني و با ارزش در نظام آموزشي در تحقيقات داخلي و خارجي بسياري مورد برسي قرار گرفته است. كه عمدتا در ارتباط با شناسايي مولفه هاي آن بوده است اما آن چه اين تحقيق را از پژوهش هاي قبلي متمايز مي كند توجه به رابطه ي آموزش مجازي با عدالت آموزشي مي باشد. استفاده از آموزش مجازي بسياري از نابرابري هاي آموزشي را مي تواند كاهش دهد. به عنوان نمونه در مناطقي كه روش تدريس معلمان از كيفيت پايين تري نسبت به همتايان شهري برخوردار هستند و منابع كمتري در اختيار دارند از طريق آموزش مجازي پوشش داده مي شود و يا براي دانش آموزاني كه نمي توانند در كلاس هاي برنامه ريزي شده حضور پيدا كنند موقعيت مناسبي ايجاد مي كند. اما از طرفي استفاده از آموزش مجازي نياز به تكنيك ها و روش ها و ابزارهايي مانند رايانه و تلفن همراه دارد كه امكان دسترسي و استفاده برابر براي همه ي فرگيران به اين امكانات وجود ندارد. در مجموع با توسعه ي فناوري اطلاعات و زير ساخت هاي آموزشي و طراحي برنامه هاي درسي مناسب و ايجاد فرصت هاي آموزشي برابر مي توان انتظار داشت به طور نسبي عدالت آموزشي در آموزش مجازي به وجود آيد.