مقايسه ي روش تدريس سنتي (پرسش و پاسخ) و تدريس به كمك واقعيت مجازي بر يادگيري-يادداري و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان پسر پايه ششم ابتدايي منطقه 19 تهران در درس علوم تجربي

هدف اصلي پژوهش مقايسه روش تدريس سنتي (پرسش و پاسخ) و تدريس به كمك واقعيت مجازي بر يادگيري- يادداري و پيشرفت تحصيلي دانش آموزان پسر پايه ششم ابتدايي منطقه 19 تهران در درس علوم تجربي بود. روش پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر روش از نوع شبه آزمايشي است.جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش آموزان پسر پايه ششم ابتدايي منطقه 19 تهران در سال تحصيلي 1400-1401 با تعداد 712 نفر بود. نمونه ي آماري 70 دانش آموز از جامعه ي مذكور بود كه براي انتخاب آن از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي استفاده شده است . ابزار گردآوري داده ها براي متغير ها ، آزمون محقق ساخته بود كه روايي صوري و محتوايي آزمون توسط جمعي از معلمان با تجربه مورد بررسي قرار گرفت و نهايتاً روايي آزمون مورد تأييد واقع شد. پايايي آزمون نيز بعد از بردن بر روي (spss) بالاي 82% بدست آمد. براي تجزيه و تحليل داده هاي پژوهش از آزمون كلموگروف اسميرنوف،آزمون مان ويتني و تي گروه هاي مستقل استفاده شده است. نتايج حاصل درنهايت چنين بدست آمد كه دانش آموزاني، كه به كمك واقعيت مجازي برايشان تدريس شد، پيشرفت تحصيلي و يادگيري – يادداري به مراتب بيشتري در مقايسه با روش پرسش و پاسخ داشتند و فرضيه اصلي پژوهش با 95% اطمينان مورد تائيد قرارگرفت ودر فرضيه فرعي اول تفاوت معناداري در يادگيري - يادداري دانش آموزان با كمك واقعيت مجازي وجود داشت. در فرضيه فرعي دوم نيز نتيجه نشان دادكه تفاوت معناداري در پيشرفت تحصيلي دانش آموزان با واقعيت مجازي وجود دارد. در فرضيه سوم تاثير تدريس سنتي بر يادگيري -يادداري دانش آموزان معنادار نبود و در نهايت در فرضيه فرعي چهارم نيز نتايج حاصل نشان داد كه تفاوت معناداري در پيشرفت تحصيلي دانش آموزان با تدريس سنتي وجود ندارد.