واكاوي تجربه طراحي و اجراي يك برنامه‌هاي سياستي در راستاي توسعه و تقويت زيست‌بوم نوآوري در استان‌ها

امروزه مفهوم و نظريه زيست بوم نوآوري به صورت فراگير و جدي مورد توجه پژوهشگران و سياستگذاران عرصه نوآوري قرار گرفته است. اين مفهوم به همه عاملان اقتصادي و روابط اقتصادي و نيز اجزاي غيراقتصادي نظير فناوري ها، نهادها، تعاملات اجتماعي و فرهنگ اشاره دارد كه امكان شكل گيري و انتشار نوآوري را فراهم مي سازند. پژوهش حاضر كه از رويكردي كيفي و استراتژي اقدام پژوهي بهره مي برد، به واكاوي يك برنامه سياستي با نام توسعه و ارتقاي زيست بوم نوآوري استان ها (تانا) پرداخته است كه در وزارت علوم، تحقيقات و فناوري و در پاسخ به يك مسئله سياستي يعني ضعف و نارسايي در زيست بوم نوآوري استان ها انجام شده است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه برنامه مذكور داراي نقاط مثبت و مزيت هايي نظير ترويج گفتمان نوآوري، تقويت پيوند ميان دانشگاه ها، مراكز پژوهشي و مراكز فناوري و افزايش مشروعيت پارك هاي علم و فناوري در ميان بازيگران زيست بوم نوآوري استان ها دارد. بعلاوه، برنامه داراي ضعف ها و نارسايي هايي است كه در چهار بعد طرف عرضه و ايده، طرف تقاضا و نياز، طرف سازمان مجري و طرف سياست گذار مورد مشاهده و شناسايي قرار گرفتند. در ادامه، اين چالش ها و نارسايي ها مبنايي براي ارائه راهكارها و پيشنهاداتي براي بهبود و تقويت برنامه در پنج حوزه شامل حمايت هاي مالي و سرمايه گذاري، حمايت از فرهنگ سازي و ترويج گفتمان، حمايت از ايده پردازي و تيم سازي، تشويق و تحريك طرف تقاضا و حمايت از شبكه سازي و همرساني قرار گرفته اند.