ماهيت اخلاق درنظم اجتماعي با در برابر حقوق عمومي: اشتراك و تمايز

حقوق و اخلاق تشابه نسبي اي دارند و هدف مشتركي را دنبال مي كنند. هردو در پي سعادت و كمال بشر هستند، منتها كميت و كيفيت آنها در تحقق اين اهداف، متفاوت است و نحوه عملكرد آن ها با هم تفاوت دارد و اين اخلاق است كه به حقوق جهت و خط مشي مي دهد. اخلاق همواره ثابت و بدون تغيير بوده، اما قوانين هميشه دستخوش تغيير و دگرگوني بوده اند، اگرچه حقوقدانان اخلاق را به عنوان يك منبع مستقل در عرض ساير منابع، به شمار نمي آورند، اما اخلاق را سرلوحه كار خود قرار مي دهند و به طور ضمني آن را ملاك قانون گذاري مي دانند. اگر قانوني وضع شود كه فاقد رنگ و بوي اخلاقي باشد يا حتي ضدارزش هاي اخلاقي و معنوي باشد، محال است كه مورد پذيرش افراد جامعه قرار گيرد، لذا قانون گذار براي اينكه بتواند قانوني را وضع كند كه با استقبال مردم روبرو شود، مجبور است كه اخلاق را ملاك اين قانون قرار دهد، پس بهتر است كه اخلاق صراحتاً به عنوان يكي از منابع مستقل حقوق شناخته شود، تا با شناخت قواعد و اصول اخلاقي ملاك و خط مشي اي براي وضع قوانين اخلاقي و عوام پسند، به دست آيد.