مروري بر تاثيرات زيست محيطي اثرات بين حوضه اي انتقال آب (مطالعه موردي: حوضه جازموريان)

كمبود آب يكي از بزرگترين چالش هايي است كه بشر با آن مواجه است ، پيش بيني شده است تا سال 2030، جهان 40 درصد كسري آب را تجربه خواهد كرد. با توجه به موارد ذكر شده بشر به منظور جبران كمبود آب به دنبال انتقال بين حوضه اي آب است. در اين مطالعه هدف مروري بر تاثيرات زيست محيطي انتقال بين حوضه اي آب با تاكيد بر حوضه جازموريان است. در اين مطالعه براساس مرور منابع به روز از قبيل مطالعات جهاني صورت گرفته در خارج از كشور و همچنين منابع داخلي اثرات زيست محيطي انتقال بين حوضه اي آب مورد بررسي قرار گرفت. نتايج مرور منابع نشان مي-دهد حجم آب انتقالي در جهان در كشورهاي مختلف در آينده به 1910 كيلومتر مكعب در سال خواهد رسيد . كه فاصله انتقال آب بين حوضه هاي مختلف بيش از دو برابر طول خط استوا خواهد بود . همچنين پيش بيني ها نشان مي دهد كه بزرگترين پروژه هاي انتقال آب در آمريكاي شمالي، آفريقا و آسيا خواهد بود كه هزينه آن بالغ بر 7/2 تريليون دلار خواهد بود. از بين پروژه هاي انتقال آب در آينده تعداد 42 مورد براي توسعه كشاورزي، 13 مورد براي توسعه نيروگاه هاي آبي و 10 مورد براي اهداف مختلف به صورت تركيبي خواهد بود .نتايج نشان مي دهد كه كشورهاي در حال توسعه به خاطر اقليم خشك و موسمي توسعه سريع شهرها و صنعتي شدن بيشتر به دبنال انتقال بين حوضه اي آب هستند.در انتها به چالشها و اثرات احتمالي پروژه انتقال آب از سد صفا رود شهرستان رابر به كرمان پرداخته شد.