بررسي مديريت پسماندهاي كشاورزي در توسعه پايدار

توسعه پايدار به معناي مديريت و حفاظت منابع طبيعي پايه و جهت دادن به تحولات تكنولوژي ونهادي است . درگذشته روستاييان در توليد موادغذايي خودكفا بودند و در امر كشاورزي و توليد محصول كمترين استفاده را از سموم شيميايي داشتند، و بازيافت آن در طبيعت به آساني انجام مي گرفته است. اما با گذشت زمان، توليد و بهره برداري هاي نامطلوب از محصولات كشاورزي و به كارگيري سموم دفع آفات و سموم شيميايي منجر به رشد سريع موادزائدكشاورزي و توليد پسماندهاي فراوان گرديده و خسارت زيادي را به اقتصاد كشور، محيط زيست و سلامتي انسان ها وارد كرده است. در نتيجه در اين راستا براي مقابله با اين پديده بايد راهكارهايي جهت استفاده مجدد از پسماندها در نظر داشت. مقاله حاضر به شيوه مروري و با استفاده از اسناد و منابع مكتوب به بررسي مديريت پسماندهاي كشاورزي در توسعه پايدار مي پردازد و در تلاش است ضمن اشاره به مفاهيم پسماند و توسعه پايدار، چگونگي مديريت و چالش هاي موجود پيشنهادهايي را ارائه دهد.