تأثير ماليات‌هاي سبز و حكمراني خوب بر شاخص كيفيت محيط‌زيست در ايران

در ساليان اخير، حكمراني خوب تبديل به موضوعي داغ در مديريت بخش دولتي شده است و اين به واسطه نقش مهمي است كه حكمراني در تعيين سلامت اجتماع ايفا مي كند. از طرفي هم فرايند رشد و توسعه اقتصادي كشورها طي دهه هاي اخير به گونه اي بوده كه چالش هاي زيست محيطي به يكي از مهم ترين دغدغه هاي سياست گذاران تبديل شده است. بنابراين با توجه به منابع زيست محيطي، حكمراني خوب يعني شيوه اي كه در آن، مديريت تصميم گيري ها به ترويج توسعه پايدار (كه شامل حفاظت از محيط زيست است) بيانجامد. در اين پژوهش سعي شد به تأثير ماليات‌هاي سبز و حكمراني خوب بر شاخص كيفيت محيط‌زيست در بازه 1398 - 1365 (1986 - 2019) پرداخته شود. روش تحقيق حاضر از نوع كاربردي و علمي مي باشد از طريق الگوي اقتصادسنجي سري زماني مدل رگرسيون خود برداري (VAR) به تجزيه و تحليل داده‌هاي جمع آوري شده پرداخته شد. ابتدا با استفاده از آزمون ريشه واحد نشان داده شد متغيرهاي تحقيق در سطح صفر ايستا هستند در ادامه وقفه بهينه يك و همچنين با استفاده آزمون همجمعي روابط بلند مدت بين متغيرها مورد بررسي قرار گرفت. نتايج تجزيه و تحليل ها مدل رگرسيون خود برداري (VAR) نشان داد؛ ماليات‌هاي سبز و حكمراني خوب بر شاخص كيفيت محيط‌زيست در ايران تأثير گذار مي باشند.