تغيير اقليم و مديريت خشكيدگي جنگل‌هاي بلوط زاگرس

در سال‌هاي اخير خشكيدگي درختان بلوط در جنگل‌هاي غرب يكي از مشكلات اساسي است. از اين‌رو پژوهش حاضر با هدف بررسي عوامل اثرگذار بر خشكيدگي درختان بلوط به‌صورت مروري انجام شده است. مهم‌ترين عوامل در خشكيدگي و زوال جنگل‌هاي بلوط شامل تغييرات اقليمي (كاهش بارندگي، افزايش دما و طول دوره خشك‌سالي)، آتش‌سوزي، گردوغبار، چراي بي‌رويه دام، بهره‌برداري نادرست، آفات و بيماري‌ها هستند. تغييرات اقليمي، خشك‌سالي‌هاي پياپي و گردوغبار باعث ضعيف شدن درختان بلوط شده است و اين ضعف موجب حمله آفات و ايجاد خسارت به گونه بلوط ايراني شده است. عوامل فيزيوگرافي (شيب، جهت جغرافيايي و ارتفاع از سطح دريا) از ديگر عوامل مؤثر بر خشكيدگي بلوط است و در اين ارتباط با افزايش شيب، درختان ضعيف مي‌شوند. همچنين با افزايش ارتفاع از سطح دريا مقدار خشكيدگي نيز زياد مي‌شود. كمترين مقدار خشكيدگي در دامنه‌هاي شرقي و بيشترين آن در دامنه‌هاي جنوبي است. تنگ بودن تاج رابطه مستقيمي با پديده زوال درخت دارد. بنابراين يك راه‌حل براي كنترل و جلوگيري از خشكيدگي درختان بلوط هرس تاج است. براي مديريت و جلوگيري از زوال درختان بلوط مي‌توان از تصاوير ماهواره‌ايي كه به‌خوبي شدت نابودي درختان بلوط را نشان دهند، استفاده كرد.