اجراي برنامه هاي تغيير در چارچوب مكالمات سازماني

هدف از پژوهش حاضر بررسي مفاهيم برنامه هاي تغيير در چارچوب مكالمات سازماني مي باشد. روش تحقيق توصيفي تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه اي مي باشد. بررسي ها نشان داد برنامه هاي تغيير اغلب با مشكلات جدي روبرو هستند. ديدگاه هاي نظري مختلف موانع گوناگوني را براي تغيير مشخص كرده اند. برخي از مشكلات رايج عبارتند از مقاومت انسان،سياست و درگيري بين گروه هاي رقيب در روند تغيير. با اين حال از منظر رويكرد گفتگويي، مي توان موانع پياده سازي برنامه هاي تغيير را به سه دسته كلي تر موانع ذهني درون فردي، موانع محيطي سازمان، و موانع مديريتي تقسيم كرد. طبق پژوهش هاي اوليه فورد و فورد در سال 1995، روند شكل گيري تغييرات را مي توان در چهار نوع متمايز مكالمه از جمله مكالمات ابتكاري، مكالمات تفاهمي، مكالمات عملكردي و مكالمات خاتمه دهنده دنبال كرد كه هر نوع از اين مكالمات، نقش مشخص و متفاوتي در پيشبرد روند تغييرات دارند. گفتگوهاي ابتكاري، تفاهمي، عملكردي و خاتمه دهنده مي توانند در توليد يك تغيير آگاهانه و برنامه ريزي شده با يكديگر مرتبط باشند و به يكديگر تبديل شوند. هنگام بررسي اين روابط، مي‌توان پويايي ميان مكالمات را كه مشخصه يك فرآيند تغيير آگاهانه است شناسايي كرد. در نهايت بررسي ها نشان مي دهد كه مكالمات تغيير سازماني در سطوح چهارگانه رابطه پويايي را داشته كه بايد در تحليل آهنگ پياده سازي برنامه هاي تغيير به اين موضوع توجه داشت.