جهان ناپايدار- مديريت پايدار- اخلاق فرا پايدار

درست همان‌گونه كه گاهي پيچيده‌ترين جملات مي‌توانند خالي از محتوا باشند، گاهي نيز در دل ساده‌ترين واژه‌ها، عميق‌ترين مفاهيم نهفته است. ناپايداري را مي‌توان از جمله واژه‌هاي ساده‌اي دانست كه باري از سنگين‌ترين مفاهيم تاريخ زندگي بشر را در ابعاد مختلف حمل مي‌كند. درست به همان اندازه كه نمي‌توان آن را به‌سادگي معنا كرد، كنترل آن نيز به‌راحتي امكان‌پذير نيست. يك لحظه جديد در زندگي هر فرد مي‌تواند به معناي يك بي‌نهايت ناپايدار باشد و يك بي‌نهايت ناپايدار را مي‌توان يك تزلزل لحظه‌اي در نظر گرفت. چنين معاني عميق به‌ظاهر ساده‌اي، مي‌توانند داستان‌هاي زندگي هر فرد را بنويسند و ازآنجاكه يك مدير در هر سطحي با گروهي از افراد در ارتباط است و وظيفه بهبود عملكرد آن‌ها را بر عهده دارد ‌بايد بتواند با توجه به تمامي عوامل متغير كه سبب ايجاد ناپايداري چه در ابعاد مثبت و چه منفي مي‌شوند، تا حد ممكن دقيق‌‌ترين تصميمات را بگيرد تا بتواند به بهترين وجه، مديريتي پايدار در جهاني ناپايدار را به اجرا درآورد؛ اما در اين ميان همواره، واسطه‌اي مفاهيم جهان ناپايدار و تلاش براي مديريت پايدار را به هم متصل مي‌كند، مفهومي كه خود، ناپايداري‌ها و پايداري‌هاي مثبت زيادي را در طول زمان رقم زده است و آن مفهوم اخلاق است كه به دليل لزوم و ضرورت حضور آن در تمامي تصميمات آن را فرا پايداري مي‌ناميم. در اين پژوهش بر آنيم با استفاده از شيوه متاسنتز ضرورت مديريتي پايدار را بيان كنيم كه با كنترل‌هاي اخلاقي فرا پايدار مي‌تواند تا حد ممكن جهان ناپايدار اطراف خود را كنترل كند.