روش‌هاي خودمراقبتي از ويروس HPV

زمينه و هدف: ويروس پاپيلوماي انساني (Human Papiloma Virus) و يا HPV جزو خانواده ويروس‌هاي DNA دار دو رشته‌اي است كه فقط سلولهاي اپي‌تليوم پوست و مخاط را درگير مي‌كند. اين عفونت يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي منتقله از طريق تماس جنسي است. اغلب اين عفونت‌ها خود محدود شونده و بدون علامت بوده و در بسياري از موارد شناسايي نمي‌شوند. هدف از مطالعه حاضر بررسي جديدترين يافته‌ها براي مقابله با ابتلا به ويروس مي‌باشد. روش بررسي:در اين مطالعه مروري به بررسي جديدترين يافته‌ها در مورد علايم نحوه انتقال و پيشگيري از ويروس از منابع معتبر علمي و مقالات به صورت كتابخانه‌اي و اينترنتي پرداخته شده است. يافته‌ها: تايپ‌هاي ژنيتال HPV بر اساس ارتباط اپيدميولوژيك آنها با كانسر سرويكس به دو دسته كم خطر (Low risk HPV) و پر خطر (High risk HPV) طبقه‌بندي شده‌اند. عفونت پايدار با تايپهاي انكوژن ويروس بعنوان قوي‌ترين عامل خطر براي ايجاد ضايعات پره كانسر و كانسرمرتبط با HPV محسوب مي‌شود. بروز همه كانسرهاي سرويكس به تايپ‌هاي پر خطر HPV نسبت داده مي‌شود. عامل 70 درصد كانسر سرويكس ژنوتايپ‌هاي 16و 18 مي باشد. تنها كانسر مرتبط با HPV كه براي آن غربالگري توصيه شده است كانسر دهانه رحم است كه اين غربالگري بر مبناي انجام تست پاپ اسمير (بررسي سيتولوژي دهانه رحم) به همراه آزمايش بررسي HPV استوار است كه به انجام همزمان اين دو تست اصطلاحاً Cotest گفته مي‌شود. واكسن، برعليه تعداد محدود و خاصي از ژنوتايپ‌هاي HPV ايمني ايجاد مي‌كند و شامل همه تايپ‌هاي انكوژن ويروس نمي‌شود. نتيجه‌گيري: تاكنون تمام اقدامات درماني مربوط به رفع ظاهري زگيل‌هاي تناسلي و يا برداشتن ضايعات پيش سرطاني و يا سرطاني تاييد شده با روش‌هاي پاتولوژيك مي‌باشد و هيچ درماني ثابت شده‌اي براي حذف و يا مقابله با ويروس HPV معرفي نشده است. بنابراين مهم‌ترين اقدام براي كاهش ميزان بروز كانسر سرويكس، افزايش ميزان غربالگري و تجويز واكسن است.