نقش باورهاي معنوي و معنويت در افزايش خودمراقبتي سالمندان

زمينه و هدف: سالمندي طبق تعريف جمعيت‌شناسان از سنين 60 تا 65 سالگي آغاز مي‌شود و پديده‌اي رو به رشد در قرن بيست‌و‌يكم در كشورهاي توسعه‌يافته و در حال توسعه است. تخمين زده مي‌شود كه تا پايان سال 2050 اين جمعيت، 16 درصد از جمعيت جهان را دربر بگيرد. ايران نيز با افزايش جمعيت سالمندان خود مواجه است. با توجه به افزايش سريع جمعيت سالمندان و همچنين، آسيب پذير بودن آنها نسبت به ساير گروههاي جمعيتي سالمندان نيازمند توجه و رعايت و برخورداري از الگوي مراقبتي ويژه ميباشند . به نظر ميرسد افرادي كه گرايشهاي معنوي بيشتري دارند، از سطح اميدواري و رضايتمندي بيشتري برخوردار هستند و هنگام مواجهه با آسيب و تروما، واكنش بهتري نسبت به درمان دارند. اين پژوهش به منظور تعيين نقش باورهاي معنوي و معنويت در جهت افزايش خودمراقبتي در سالمندان انجام شد. روش بررسي: اين مقاله حاصل يك مطالعه مروري است كه براساس مقالات جستجو شده از منابع كتابخانه اي و منابع اينترنتي گردآوري شده است. براي مرور متون استراتژي جستجو به زبان فارسي از كليدواژه هاي معنويت درماني، باورهاي معنويت، خودمراقبتي، سالمندان در بانك‌هاي اطلاعاتي فارسي SID, Magiran, Irandoc, Iranmedex بدون محدوده زماني استفاده گرديد. همچنين جستجو به زبان انگليسي با كليدواژه‌ هايspiritual, spiritual therapy: Self-care, Elderly, در بانك‌هاي اطلاعاتي PubMed, Science direct, Scopus, Google Scholar, Ovid انجام شد. يافته ها: نتايج اين مطالعه مروري نشان داد كه بين تجارب معنوي سالمندان با خودمراقبتي سالمندان ارتباط وجود دارد و استفاده از راهبردهاي مبتني بر معنويت و باورهاي معنوي مي تواند موجب بهبود خود مراقبتي و ارتقاء سلامت و كيفيت زندگي سالمندان شود نتيجه گيري: با توجه به اهميت روزافزون خودمراقبتي و مشكلاتي كه سالمندان با آن دست و پنجه نرم مي كنند، پيشنهاد ميشود به منظور حفظ و ارتقاي سطح سلامت و كيفيت زندگي سالمندان، توجه بيشتري در زمينه برنامه هاي مراقبتي و آموزشي با جنبه معنوي براي سالمندان صورت گيرد.