نقش ميانجي گر نگرش معنوي در رابطه با عملكرد جنسي و سازگاري زناشويي

زمينه و هدف: موفقيت زندگي زوجين وابسته به موفقيت آنها در سازگاري با هم بوده و ناسازگاري زوجين منجر به تعارض و تنش ميگردد. از عوامل موثر بر سازگاري زناشويي مي توان از يك سو به نقش عملكرد و رضايت جنسي اشاره كرد زيرا اگر زوجين نسبت به رضايت جنسي همسر خود آگاه باشند و سعي در برآورده ساختن حد مطلوبي از آن را داشته باشند، اين خود باعث شكل گيري روابط عاطفي مطلوبي بين آنها ميشود و از سوي ديگر به نقش معنويت و نگرش معنوي توجه كرد زيرا هنگامي كه همسران به روابط خود جنبه تقدس ميدهند يعني رويدادهاي زندگي را بامعنا و داراي اهميت معنوي درك ميكنند، رضايت زناشويي بيشتر و تعارضات كمتري را تجربه ميكنند بنابراين هدف اين پژوهش بررسي نقش ميانجي گر نگرش معنوي در رابطه با عملكرد جنسي و سازگاري زناشويي است. روش بررسي: پژوهش حاضر توصيفي-همبستگي از نوع مدل يابي معادلات ساختاري است و داده هاي آن به روش ميداني از طريق پرسشنامه جمع آوري شده اند. جامعه آماري پژوهش شامل افراد متاهل ساكن شهر تهران بود كه به روش در دسترس 350 نفر نمونه به پرسشنامه هاي نگرش معنوي، عملكردجنسي و سازگاري زناشويي پاسخ دادند و نتايج از طريق نرم افزار SPSS و AMOS مورد تجزيه تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين عملكرد جنسي و نگرش معنوي با سازگاري زناشويي رابطه مستقيم معنادار وجود دارد. همچنين مسيرهاي غيرمستقيم عملكرد جنسي نيز از طريق نگرش معنوي با سازگاري زناشويي معنادار بود. بر اساس يافته هاي اين پژوهش، مدل پيشنهادي از برازش مطلوبي برخوردار است (RMSEA=0/032). نتيجه گيري: بر اساس نتايج ميتوان بيان كرد با افزايش نگرش معنوي، سطح عملكرد جنسي و سازگاري زناشويي نيز افزايش مي يابد. زيرا افراد معنوي در كنار تلاش براي كسب آرامش و رشد فردي، به روابط انساني خود با ديدي متفاوت نگاه ميكنند و در كنار توجه به نيازهاي خود، با حس همدلي به نيازهاي ديگري چه رواني و عاطفي و چه جسمي اهميت ميدهند و براي ارضاء آنها نهايت تلاش خود را ميكنند. از اين يافته ها مي توان در برنامه هاي مشاوره پيش از ازدواج، زوج درماني و كارگاههاي آموزش مهارت زناشويي بهره برد.