كيفيت زندگي و نيازهاي برآورده نشده سالمندان مبتلا به اختلالات روانپزشكي مزمن

مقدمه: يكي از شايع ترين بيماري هاي مزمن در سالمندان، اختلالات روانپزشكي است. به دليل ماهيت بيماري رواني، نيازهاي برآورده نشده در اين گروه از بيماران كمتر مورد توجه قرار گرفته است. نيازهاي برآورده نشده طبق تعريف، تفاوت بين خدمات مورد نياز به دليل مشكلات سلامتي افراد و خدماتي است كه واقعاً دريافت مي كنند.شناسايي و رسيدگي به نيازهاي برآورده نشده بيماران رواني از اين جهت مهم است كه با كيفيت زندگي افراد مرتبط است. اگرچه مطالعاتي وجود دارد كه بر روي سالمندان متمركز شده و رابطه بين نيازهاي برآورده نشده و كيفيت زندگي آنها را ارزيابي كرده است. بيشتر آنها بر روي بيماران مسن مبتلا به يك اختلال روانپزشكي مانند زوال عقل تمركز داشتند.هدف پژوهش حاضر تعيين رابطه نيازهاي برآورده نشده و كيفيت زندگي سالمندان مبتلا به اختلالات روانپزشكي بود. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي- تحليلي با روش نمونه گيري در دسترس بر روي كليه بيماران روانپزشكي مزمن بستري در بيمارستان روانپزشكي رازي شهر تهران انجام شد. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه كيفيت زندگي سازمان جهاني بهداشت (WHO) پرسشنامه نيازهاي براورده نشده (CANSAS) استفاده شد. يافته ها و نتيجه گيري: نيازهاي برآورده نشده با كيفيت زندگي رابطه منفي معنادار وجود داشت. (0/05 P )ميزان اثر نيازهاي براورده نشده بر كيفيت زندگي 0/37- بود.همچنين بيشترين رابطه بين ابعاد كيفيت زندگي و نيازهاي برآورده نشده به ترتيب مربوط به سلامت روان، سلامت جسمي، سلامت محيط و روابط اجتماعي بود. بحث:بر اساس يافته‌هاي اين مطالعه، ضروري است كه مديران و مراقبين سلامت برنامه‌هايي به منظور كاهش نيازهاي برآورده نشده و افزايش كيفيت زندگي سالمندان مبتلا به بيماري روانپزشكي مزمن ارائه دهند.