اثربخشي آموزش مديريت استرس به شيوه رفتاردرماني شناختي بر توانمندسازي مادارن دانش‌آموزان ابتدايي در دوران پاندمي كرونا در شهرستان درگزين

زمينه و هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي آموزش مديريت استرس به شيوه رفتاردرماني شناختي بر توانمندسازي مادارن دانش‌آموزان ابتدايي در دوران پاندمي كرونا در شهرستان درگزين بود. روش بررسي: اين پژوهش به روش نيمه آزمايشي و به صورت پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل و آزمايش انجام گرفت. جامعه آماري اين مطالعه شامل كليه مادران دانش‌آموزان دانش‌آموزان ابتدايي درسال تحصيلي 01-1400 در شهرستان درگزين بود. روش نمونه گيري تصادفي ساده بود كه حجم نمونه در دو گروه به صورت تصادفي 19 نفر (19 نفر گروه كنترل ، 19 نفر گروه آزمايش) كه در مجموع 38 نفر انتخاب شدند. آزمودني هاي دو گروه به پرسشنامه توانمندسازي روانشناختي اسپيريتز پاسخ دادند. براي گروه آزمايش مطابق با معيارهاي ورود و خروج 8 جلسه هفته‌اي دو بار و هرجلسه به مدت 60 دقيقه در مدرسه جلسات درماني طبق پروتكل برگرفته ازكتاب مديريت استرس با شيوه شناختي رفتاري تشكيل شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آناليز تحليل كواريانس انجام شد. يافته ها: نتايج آزمون تحليل كواريانس نشان داد كه آموزش رفتاردرماني شناختي بر افزايش توانمندسازي و خرده مقياس‌هاي آن(معناداري، شايستگي، خودمختاري و اثرگذاري) مادارن دانش‌آموزان ابتدايي در دوران پاندمي كرونا در شهرستان درگزين تاثير معني داري داشته است (0/05 P) نتيجه گيري: با توجه به نتايج به دست آمده مي توان گفت برنامه آموزش رفتاردرماني شناختي موجب بهبود و افزايش توانمندسازي مادارن دانش‌آموزان ابتدايي در دوران پاندمي كرونا مي‌شود؛ بنابراين برنامه آموزشي مي تواند جز برنامه هاي مداخلاتي در قرار گيرد.