بررسي ارتباط ميزان احساس تنهايي و سطح كرامت انساني در سالمندان شهر مشهد

زمينه و هدف: يكي از مهمترين مشكلاتي كه كمتر به آن توجه شده، مسئله احساس تنهايي در سالمندان است كه بسياري از سالمندان در جوامع مختلف آن را تجربه ميكنند. ميزان درك احساس تنهايي ميتواند با مشكلات رواني- اجتماعي، كرامت، عزت نفس و شايستگي پايين و تعاملات اجتماعي ضعيف مرتبط باشد. احساس تنهايي و نگرش منفي به سالمندي با كرامت انساني پايين سالمندان و بر عكس روابط اجتماعي و نگرش مثبت به سالمندي با كرامت سالمندي، ميتواند بر كيفيت زندگي و سلامت رواني آنان مؤثر باشد. اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط ميزان احساس تنهايي و سطح كرامت انساني سالمندان شهر مشهد انجام پذيرفت. روش بررسي:پژوهش حاضر، يك مطالعهي توصيفي همبستگي است. جامعه آماري شامل سالمندان حاضر در پارك هاي شهر مشهد كه معيار هاي ورود را دارند، مي باشد و تعداد 390 نفر از سالمندان با روش نمونه گيري مبتني بر هدف انتخاب شدند. پس از كسب رضايت كتبي، پرسشنامه هاي جمعيت شناختي، احساس تنهايي راسل و كرامت انساني فري بصورت خود گزارش دهي تكميل گرديد و داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 24 و با سطح معناداري P 0/05 تجزيه و تحليل شد. يافته ها: 387 نفر از سالمندان با ميانگين سني 66.74±5.87 در اين پژوهش شركت كردند. ميانگين نمره احساس تنهايي 6/67±51/34 و نمره كرامت انساني فري 2/14±8/26 مي باشد. ميزان همبستگي احساس تنهايي و سطح كرامت انساني سالمندان r=-0/456 بوده كه نشان دهنده همبستگي معكوس و معنا دار مي باشد (P 0/001). نتيجه گيري:با توجه به افزايش روز افزون سالمندان، توجه به كيفيت زندگي آنها يكي از عوامل اساسي در سلامت اجتماعي است. احساس تنهايي، يكي از موارد تأثير گذار بر كيفيت زندگي سالمندان است كه شأن و كرامت آنان را تهديد مي كند. توجه به كرامت انساني از مهم ترين نياز هاي سالمندان مي باشد كه اين موضوع به دليل ناتواني هاي اين دوره، كمتر مورد توجه قرار مي گيرد.