مقايسه آموزش آنلاين تعاملي با آموزش به كمك رايانه بر دانش، نگرش و مهارت‌هاي خود مراقبتي افراد دچار زخم پاي ديابتي

زمينه و هدف: پرستاران به‌عنوان بزرگ‌ترين گروه ارائه‌دهنده خدمت درماني موظف به آموزش به بيماران ديابتي جهت پيشگيري از مشكلات مربوط به‌سلامت هستند. يكي از مشكلات اساسي در بيماران مبتلابه ديابت زخم پا است. با توجه به نقش مثبت آموزش در پيشگيري، يافتن روش آموزش مناسب و مقرون‌به‌صرفه در ارتباط با خود مراقبتي از پا در بيماران ديابتي حائز اهميت مي‌باشد. روش بررسي: پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه تجربي باهدف مقايسه تأثير آموزش آنلاين تعاملي با آموزش به كمك رايانه بر دانش و نگرش و مهارت‌هاي خود مراقبتي افراد دچار زخم پاي ديابتي است. تعداد 80 بيمار به روش نمونه‌گيري تصادفي از كلينيك مصطفويان شهر ساري انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه آموزش به كمك رايانه و آموزش آنلاين تعاملي قرار گرفتند. محتواي آموزش به دو صورت سي دي و آموزش مجازي از طريق واتساپ در اختيار بيماران قرار گرفت. ميزان دانش، نگرش و مهارت بيماران نسبت به خود مراقبتي از پا قبل و بعد از دوره آموزش (يك و چهار هفته بعد) اندازه‌گيري و سپس ميزان تأثير دو روش مقايسه گرديد. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه و چك‌ليست بود. يافته‌ها: اكثر واحدهاي گروه آموزش به كمك رايانه و آموزش آنلاين تعاملي قبل از آموزش داراي سطح دانش ضعيف، نگرش مثبت و مهارت متوسط بودند كه بعد از آموزش ميزان دانش به سطح مطلوب (P=0/091)، نگرش مثبت‌تر (P=0/011) و مهارت متوسط (P=0/21) رسيدند. نتايج نشان داد كه ميزان تاًثير آموزش در افزايش دانش و نگرش به روش آموزش آنلاين تعاملي نسبت به آموزش با كمك رايانه داراي اختلاف معني‌داري بود (p 0/001). تغيير مهارت در آموزش آنلاين تعاملي بيشتر از گروه آموزش به كمك رايانه بود اما اختلاف معني‌دار نبود. نتيجه‌گيري: آموزش بيماران دچار زخم پا موجب افزايش خود مراقبتي مي‌شود و ميزان تاًثير روش آموزش آنلاين تعاملي به دليل جذابيت و انعطاف‌پذيري بالا، بيش از آموزش به كمك رايانه است. استفاده از روش‌هاي آموزشي نوين موجب ارتقاء سلامت در بيماران ديابتي مي‌گردد.