بررسي رابطه بين عزت نفس و سازگاري اجتماعي با سلامت روان در سالمندان شهر كرمان

زمينه و هدف: سازگاري اجتماعي كه به عنوان يكي از مهم ترين نشانه هاي سلامت روان مطرح شده با حوزه هايي همچون سلامت عاطفي ، اجتماعي ، آموزشي ، زناشويي و شغلي افراد مرتبط است. سازگاري امري نسبي است وانسان ها با درجات مختلفي به سازگاري دست مي يابند. سازگاري و هماهنگي با محيط و هماهنگي با خود و محيط براي هر موجود زنده ضروري است و همه تلاش هاي روزمره انسان توسط اين سازگاري تحت تاثير قرار مي گيرد.عزت نفس به اعتماد به توانايي خود در انديشيدن اعتماد به حق خود براي موفق بودن ، شاد بودن ، ارزشمند بودن و ابراز نياز ها و خواسته ها گفته مي شود .هدف اين پژوهش بررسي رابطه بين عزت نفس و سازگاري اجتماعي با سلامت روان در سالمندان شهر كرمان بوده است. روش بررسي : اين پژوهش از نوع پژوهش هاي همبستگي مي باشد. جامعه آماري شامل تمام زنان ومردان سالمند (بالاي 65 سال) مستمري بگيران بازنشسته تامين اجتماعي شهر كرمان در سال 1402 به تعداد 1200 نفر بود كه نمونه اين تحقيق شامل 291 نفر بود كه به شكل تصادفي ساده با استفاده از حجم نمونه مورگان انتخاب شدند. براي اندازه گيري متغيرها، از پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ (SES)، پرسشنامه سازگاري اجتماعي بل (BAI) و پرسشنامه سلامت عمومي (GHQ) استفاده شد. تحليل داده­ هاي به دست آمده با آزمون تحليل رگرسيون با استفاده از نرم افزار SPSS 24 انجام گرفت. يافته ها : يافته هاي پژوهش نشان داد كه بين عزت نفس و سازگاري اجتماعي همبستگي معناداري با سلامت روان و مؤلفه ­هاي نشانه ­هاي جسماني،علائم اضطراب، اختلال در كنش اجتماعي و علائم افسردگي دارند. به ­علاوه نتايج نشان داد كه متغيرهاي عزت نفس و سازگاري اجتماعي قابليت بالايي در پيش­بيني سلامت روان و مؤلفه ­هاي آن دارند بدين ترتيب كه افرادي كه عزت نفس بالاتري دارند و از سازگاري اجتماعي بيشتري برخوردارند داراي سلامت روان بالاتري نيز مي­ باشند. نتيجه گيري : در تبيين رابطه مستقيم ميان عزت نفس و افزايش سازگاري اجتماعي در سالمندان مي توان به افزايش شادي ، احساس ارزشمندي همراه با بيان خواسته ها عليرغم بالا بودن سن در اين قشر و افزايش مهارت هاي ارتباطي با ساير افراد اشاره نمود.