كليدواژه :
ديابت , عصاره ي khorasanensis .A , ژن GSH , ژن 2NRF , سلولهاي بنيادي مشتق از چربي انساني (hADSCs)
چكيده فارسي :
ديابت يكي از شايعترين و هزينهسازترين بيماريهاي مزمن در سراسر جهان به شمار ميرود كه ميزان شيوع آن به علت تغييرات شيوه زندگي رو به افزايش است در اين بيماري توانايي توليد هورمون انسولين در بدن از بين ميرود يا بدن در برابر انسولين مقاوم ميشود. به نظر ميرسد استفاده از گياهان دارويي در درديابت با عوارض جانبي كمتري همراه باشد. نگاهي به تحقيقات انجام شده در دنيا نشان ميدهد براساس منابع موجود بين 800 تا 1200 گونه گياهي وجود دارد كه براي درمان ديابت به كار ميروند.لذا هدف از انجام اين تحقيق بررسي تاثيرعصاره ي گياه khorasanensis Asparagus بر بيان ژنهاي GSH و 2NRF درسلول بنيادي انساني hADSCs مشتق از چربي كشت داده شده در محيط با گلوكز باال مي باشد. گياه khorasanensis .A از استان خراسان جمع آوري و به روش ماسيراسيون عصاره گيري شد. سپس تعداد 2 ميليون سلول بنيادي مزانشيمي مشتق از چربي انساني از پژوهشگاه مهندسي بافت دانشگاه تهران مركز خريداري شد، در اين پژوهش عصاره هيدروالكلي حاصل از گياه khorasanensis .A بر روي سلول هاي بنيادي مزانشيمي مشتق از چربي انساني اعمال تيمار شد. سپس ميزان بقاي سلول با كمك تست MTT ارزيابي شد و جهت مطالعه مهاجرت سلولي و ارتباط سلولي از تست اسكراچ استفاده شد و جهت بررسي مولكولي ميزان بيان ژن هاي 2NRF و GSH با روش PCR time-Real بررسي شد، و آناليز داده هاي آن روش spssمحاسبه شد. تاثير عصاره khorasanensis .A در غلظت هاي 3 ، 6.2 ، 12.5 ، 25 و50 ميكروگرم بر ميلي ليتر نشان داد كه زنده ماني سلولها در غلظت29.75 ميكروگرم بر ميلي ليتر بهينه است. مطابق تست MTT زنده ماني سلولها در زمان 24،48،72 ساعت كاهش معنا داري نسبت به گروه كنترل داشت و بعد از اضافه كردن عصاره ميزان زنده ماني سلولها افزايش يافت و به گروه كنترل نزديك شد، همچنين مطابق نتايج تست اسكراچ گروه هاي تيماري با عصارهkhorasanensis .A ، شاهد افزايش تكثير و مهاجرت سلولي و درمان سريع زخم بوديم و مطابق نتايج تست مولكولي ژن هاي 2NRF و GSH در گروه هاي با گلوكز باال كاهش بيان داشتند و در گروه هاي تيمار شاهد افزايش بيان آنها بوديم، اختالف بيان ژن GSH با مقادير 0/05 P و 0/01 P و 0/001 P معنا دار و نيز بيان ژن 2NRF با مقادير 0/01 P و 0/001 P اختالف معنا داري را نشان دادند. با توجه به نتايج بدست آمده عصاره هيدروالكي khorasanensis .A در تكثير و مهاجرت بر روي سلول هاي بنيادي چربي انسان را افزايش داده و بيان ژن هاي آنتي اكسيداني 2NRF وGSH را زياد مي كند.در نتيجه با مطالعه بيشتر از عصاره اين گياه مي توان در طب ترميمي و درماني استفاده كرد
چكيده لاتين :
It is considered one of the most common and costly chronic diseases worldwide, which increases due to lifestyle changes in this disease. It seems that the use of medicinal plants in diabetes is associated with fewer side effects. A look at the research conducted in the world shows that there are between 800 and 1200 types of natural resources that are used for treatment. It is derived from cultivation in high glucose environment. A.khorasanensis plant was collected from Khorasan province and extracted by maceration method. Then, 2 million mesenchymal stem cells derived from human fat were purchased from the tissue engineering research institute of Tehran University, in this research, hydroalcoholic extract obtained from A.khorasanensis plant was treated on mesenchymal stem cells derived from human fat. Then the cell survival rate was evaluated with the help of MTT test, and the scratch test was used to study cell migration and cell communication, and the expression level of NRF2 and GSH genes was checked by Real-time PCR method for molecular analysis, and the data analysis was calculated by spss method. became. The effect of A.khorasanensis extract in concentrations of 3, 6.2, 12.5, 25 and 50 μg/ml showed that cell viability is optimal at a concentration of 29.75 μg/ml. According to the MTT test, cell viability decreased significantly compared to the control group at 24, 48, and 72 hours, and after adding the extract, the cell viability increased and approached the control group. Also, according to the results of the scratch test, the treatment groups with A.khorasanensis extract, we saw an increase in cell proliferation and migration and rapid wound healing, and according to the molecular test results, the expression of NRF2 and GSH genes decreased in the high glucose groups, and we saw an increase in their expression in the treatment groups, the difference in GSH gene expression With the values of P
